© Copyright 2011 tot heden - John Damen - Sport Motions - Alle rechten voorbehouden
Sport Motions 2019
Tilburg Ten Miles
De
eerste
zondag
van
september
staat
in
Tilburg
altijd
in
het
teken
van
de
Tilburg
Ten
Miles.
Dus
is
1
september
de
dag
waarop
de
32e
editie
van
de
CZ
Tilburg
Ten
Miles
gehouden
wordt.
Het
is
voor
mij
echter
een
dubbele
dag
met
bezigheden.
Omdat
ik
zelf
aan
de
10
km
loop
mee
zal
doen
zijn
mijn
mogelijkheden
vandaag
erg
beperkt
om
verslag
te
doen
op
Sport
Motions.
Dat
is
het
nadeel
als
je
zelf
ook
hardlopen
als
hobby
hebt.
In
eerste
instantie
neem
ik
me
ook
voor
om
geen
verslag
te
doen.
Maar
ik
kan
mezelf
als
fotograaf
moeilijk
bedwingen
en
neem
toch
een
camera
met
kleine
lens
mee
naar
de
Armhoefstraat
waar
we
verzamelen
bij
mijn
loopmaatje
Ben.
We
lopen
vandaag
met
een
groepje
de
10
km
om
geld
op
te
halen
voor
het
Ronald
McDonald
huis.
Des
te
meer
reden
voor
mij
om
mee
te
doen
natuurlijk.
Maar
zoals
gezegd
beperkt
het
me
wel
in
mijn
mogelijkheden
om
een
uitgebreid
verslag
te
doen.
Onze
10
km
valt
eigenlijk
precies
tussen
de
grote
wedstrijden
in.
De
dames
starten
een
kwartier
voor
ons
en
die
zie
ik
dus
alleen
bij
de
start
langskomen
als
we
zelf
staan
te
wachten
op
ons
startschot.
De
5
km
is
daarvoor
al
geweest
en
daar
heb
ik
dus
totaal
niets
van
meegekregen.
Dirk
Evers
heeft
daar
met
een
tijd
van
16.20
gewonnen.
De
snelste
dame
is
Jennifer
Gulikers
met
18.36
als
tijd.
Daar
achter
gebeurd
wel
iets
bijzonders.
Gwen
van
Hest
loopt
deze
5
km
in
een
tijd
van
19.04
waarbij
zij
min
of
meer
haar
vader
Greg
als
haas
voor
zich
heeft
lopen.
Zij
wint
dan
ook
het
klassement
onder
16.
Ik
denk
dat
we
nog
veel
van
deze
jongedame
gaan
horen
in
de
toekomst.
Terwijl
wij
aan
onze
10
km
bezig
zijn
hoor
ik
over
de
speakers
de
omroeper
vermelden
dat
er
bij
de
dames
een
parcoursrecord
gelopen
is.
De
Israelische
Lonah
Chemtai
Salpeter
wint
in
een
tijd
van
30.05
die
10
km
wedstrijd.
Daarmee
neemt
ze
het
record
van
Dibaba
af
die
er
6
jaar
geleden
25
seconden
langer
over
deed.
Deze
tijd
is
ook
nog
de
beste
wereldjaarprestatie
op
deze
afstand.
Ik
eindig
mijn
10
km
in
een
schamele
1.02.48
vergeleken
met
deze
dame.
Maar
goed,
ik
ben
ook
bijna
2
keer
zo
oud
en
weeg
misschien
ook
2
keer
zo
veel.
Dus
dan
mag
zij
2x
harder
lopen
dan
ik.
Als
2e
bij
de
dames
eindigt
Selamawit
Dagnachew
en
Rose
Chelimo
wordt
derde.
Als
beste
Nederlandse
finisht
Susan
Krumins
voor
Bo
Ummels
en
Andrea
Deelstra.
Mijn
tijd
bij
deze
10
km
trimloop
is
wel
3
minuten
sneller
dan
wat
ik
tot
dusverre
dit
jaar
gelopen
heb
dus
ook
ik
ben
dik
tevreden.
Ik
ben
overigens
ook
lang
niet
de
laatste
want
ik
laat
nog
altijd
meer
dan
240
lopers
achter
me.
Maar
daar
gaat
het
ook
niet
om,
het
belangrijkste
is
hier
aan
deelnemen.
Als
iedereen
van
onze
loopgroep
binnen
is
genieten
we
eerst
even
na
van
onze
prestaties
om
vervolgens
terug
te
wandelen
naar
de
Armhoefstraat
waar
we
tijdens
onze
loop
al
massaal
werden
bejubeld.
Dat
gebeurd
nogmaals
als
we
naast
elkaar
omarmd
door
de
straat
lopen
met
de
medailles
om
de
nek.
Een
heerlijk
gevoel.
En
dat
is
wat
de
heren
en
dames
die
de
10
Engelse
Mijlen
gaan
lopen
hier
ook
gaan
krijgen.
Want
de
Armhoefstraat
is
één
van
de
leukste
en
gezelligste
straten
om
doorheen
te
lopen
tijdens
de
CZ
Tilburg
Ten
Miles.
Het
is
dan
eerst
wat
napraten
en
wat
vocht
bijtanken.
De
start
van
de
échte
Tilburg
ten
Miles
is
dan
al
geweest.
En
dan
gaat
de
tijd
sneller
dan
je
denkt.
Voordat
ik
mezelf
wat
omgekleed
heb
en
mijn
camera
in
orde
heb
gemaakt
zijn
de
eerste
lopers
al
voorbij
gekomen.
Die
heb
ik
dus
mooi
gemist.
Foutje
bedankt.
Kan
gebeuren
zullen
we
maar
zeggen.
Geef
gewoon
mijn
vermoeidheid
de
schuld.
Ik
ben
wel
op
tijd
om
de
rest
van
het
veld
te
aanschouwen
en
daar
wat
plaatjes
van
te
schieten.
Mijn
mogelijkheden
zijn
vandaag
wat
beperkt.
Ik
heb
nu
maar
één
camera
bij
met
een
kleinere
lens
er
op.
Bovendien
kies
ik
er
ook
voor
om
gewoon
op
mijn
plek
te
blijven
staan
en
enkele
zo
nu
en
dan
te
hurken
om
een
andere
invalshoek
te
krijgen.
Soms
zoom
ik
wat
in
op
de
gezichten
van
de
lopers
en
loopsters.
Het
verschil
is
natuurlijk
duidelijk
te
zien.
De
échte
wedstrijdlopers
schieten
voorbij.
Zoals
gezegd
heb
ik
de
belangrijkste
gemist.
Een
drietal
gaat
aan
kop.
En
die
maken
er
een
prachtige
strijd
van.
Daarbij
zit
ook
de
Nederlander
Khalid
Choukoud.
Samen
met
Abel
Chebet
en
Enyew
Alem
Mekonnen
maken
zij
er
een
strijd
tot
aan
de
streep
van.
Gezamenlijk
gaan
ze
op
de
finish
af
waar
Chebet
precies
1
seconde
voorblijft
op
Mekonnen.
46.13
tegen
46.14,
spannender
kan
het
niet.
Choukoud
eindigt
in
een
prachtige
46.18
en
hij
heeft
daarmee
een
nieuw
Nederlands
record
op
de
10
EM
te
pakken.
Hij
verbreekt
daarmee
het
record
van
2
jaar
geleden
toen
Abdi
Nageeye
8
seconden
langzamer
was.
Mooie
prestatie
van
Khalid
Choukoud.
Er
eindigen
vijf
Nederlanders
bij
de
eerste
11
dus
dat
is
erg
goed
te
noemen.
Onder
hen
naast
Choukoud
nog
Ali,
de
Vries,
Koreman
en
Butter.
Daarna
komen
de
betere
recreanten
die
een
beetje
tussen
de
échte
lopers
en
de
“mindere
goden”
in
zitten
door
de
Armhoefstraat
gelopen.
Maar
dat
is
een
beetje
oneerbiedig.
Het
is
een
prestatie
van
iedereen
die
hier
deelneemt.
Je
moet
er
maar
aan
beginnen.
Tien
Engelse
Mijlen
of
in
Nederlandse
termen
16
kilometers
hardlopen!
Sommige
mensen
worden
al
moe
als
ze
er
aan
moeten
denken
dat
ze
160
meter
moeten
rennen.
Laat
staan
16
km.
Respect
dus
voor
iedereen
die
meedoet.
Groot,
klein,
dik,
dun.
jong,
oud,
snel,
minder
snel
of
langzaam.
Je
ziet
alles
voorbij
komen.
En
de
stemming
is
opperbest
hier
in
de
Armhoefstraat.
Hoewel
ik
wel
het
idee
heb
dat
het
vooral
in
het
eerste
stukje
van
de
straat
wat
minder
druk
is
dan
in
andere
jaren.
Het
mag
de
pret
niet
drukken.
Er
blijven
lopers
passeren
en
soms
lijkt
er
geen
eind
aan
te
komen.
Ik
vraag
me
dan
ook
af
hoeveel
deelnemers
is
dit
jaar
zijn.
Dat
blijken
er
dan
volgens
de
organisatie
ook
wat
minder
te
zijn
dan
vorig
jaar.
Dat
idee
heb
ik
niet
als
ik
hier
langs
de
kant
sta.
De
zon
laat
zich
af
en
toe
zien
en
dat
maakt
het
natuurlijk
nog
leuker.
Ik
ben
dan
ook
in
afwachting
van
mijn
neef
Timothy
die
dit
jaar
voor
het
eerst
aan
deze
afstand
meedoet.
Door
de
zoeker
van
mijn
camera
zie
ik
hem
dan
aan
komen
lopen.
Als
hij
ons
hoort
roepen
zie
je
zijn
gezicht
opbeuren
en
lachen.
Ik
maak
wat
foto’s
van
Timothy
met
zijn
loopmaatje.
Het
is
iets
wat
je
veel
ziet
en
ik
zelf
ook
heb.
Terwijl
je
loopt
heb
je
het
zwaar
en
als
je
dan
iemand
bekends
ziet
of
een
onbekende
je
aanmoedigt
fleur
je
even
helemaal
op.
Dat
geeft
je
weer
even
energie.
En
dat
heb
je
nodig
bij
zulke
afstanden.
Er
komen
lopers
voorbij
die
de
boel
nog
een
beetje
aanwakkeren
zodat
de
hele
straat
begint
te
roepen
en
klappen.
Je
ziet
ook
de
gekste
creaties
voorbij
komen.
Lopers
die
gewoon
een
heel
kostuum
dragen.
Een
loper
die
zijn
kind
in
een
buggy
met
zich
mee
duwt.
En
het
kind
slaapt
dan
nog
door
ook.
Lopers
met
hele
harnassen
om
met
watertanks.
Persoonlijk
zou
ik
niet
met
zo’n
ding
kunnen
lopen.
Maar
iedereen
doet
het
op
zijn
of
haar
manier.
En
dat
mag.
Hoe
later
het
wordt
hoe
moeilijker
de
mensen
het
soms
hebben.
Je
ziet
de
vermoeidheid
op
het
gezicht
maar
ook
de
volhardheid
om
het
te
gaan
halen.
En
dan
helpt
het
natuurlijk
wel
als
zo
iemand
door
zoveel
publiek
gesteund
wordt
en
aangemoedigd
word.
Je
ziet
ze
dan
even
helemaal
opfleuren.
Degenen
die
deze
loop
dan
voor
het
eerst
doen
weet
dan
nog
niet
dat
als
hij
of
zij
hier
de
hoek
omgaat
het
in
mijn
ogen
vervelendste
stukje
van
het
parcours
krijgt.
De
Spoordijk.
Daar
moet
je
een
aantal
honderden
meters
omhoog
lopen
en
dat
voel
je
na
zoveel
kilometers
wel
in
je
benen.
als
je
het
dan
al
moeilijk
had
wordt
het
daar
nog
een
stuk
erger.
Maar
dat
hoort
er
ook
bij.
Jezelf
tegen
komen
en
jezelf
overwinnen.
Als
de
laatste
lopers
voorbij
gedruppeld
zijn
en
ik
mijn
laatste
plaatjes
geschoten
heb
pak
ik
de
boel
in
om
vervolgens
naar
huis
te
fietsen.
Over
de
Spoordijk
wel
te
verstaan.
En
daar
blijkt
dat
het
helaas
voor
sommigen
tóch
nog
net
iets
té
moeilijk
is.
We
moeten
omrijden
omdat
er
een
loper
onwel
geworden
is
op
het
bovenste
punt
van
die
Spoordijk.
Hij
wordt
afgevoerd
met
de
ambulance.
Ook
dat
gebeurt
dus
helaas
tijdens
de
CZ
Tilburg
Ten
Miles.
Hopelijk
gaat
het
nu
weer
goed
met
deze
man.
Omdat
ik
toch
de
nodige
foto’s
genomen
heb
besluit
ik
dan
om
toch
een
verslag
te
maken
op
Sport
Motions.
Ook
al
zijn
het
alleen
foto’s
van
de
10
Engelse
Mijl.
Van
de
duizenden
mensen
die
de
uitdaging
aangegaan
zijn
tijdens
deze
Tilburg
Ten
Miles.
Om
iedereen
te
eren
dat
ze
het
volbracht
hebben
of
er
zelfs
ook
maar
aan
begonnen
zijn.
Hulde
voor
jullie.
Misschien
wordt
je
“geëerd”
doordat
je
hier
in
mijn
fotogalerie
staat
ergens
tussen
één
van
die
130
foto’s.
Mocht
je
jezelf
tegen
komen
in
de
fotogalerie
aarzel
dan
niet om de foto bij mij (gratis) op te vragen.