© Copyright 2011 tot heden - John Damen - Sport Motions - Alle rechten voorbehouden

Sport Motions 2019

Tilburg Ten Miles De   eerste   zondag   van   september   staat   in   Tilburg   altijd   in   het   teken van   de   Tilburg   Ten   Miles.   Dus   is   1   september   de   dag   waarop   de   32e editie   van   de   CZ   Tilburg   Ten   Miles   gehouden   wordt.   Het   is   voor   mij echter   een   dubbele   dag   met   bezigheden.   Omdat   ik   zelf   aan   de   10 km   loop   mee   zal   doen   zijn   mijn   mogelijkheden   vandaag   erg   beperkt om   verslag   te   doen   op   Sport   Motions.   Dat   is   het   nadeel   als   je   zelf ook   hardlopen   als   hobby   hebt.   In   eerste   instantie   neem   ik   me   ook     voor   om   geen   verslag   te   doen.   Maar   ik   kan   mezelf   als   fotograaf moeilijk   bedwingen   en   neem   toch   een   camera   met   kleine   lens   mee naar    de    Armhoefstraat    waar    we    verzamelen    bij    mijn    loopmaatje Ben.   We   lopen   vandaag   met   een   groepje   de   10   km   om   geld   op   te halen   voor   het   Ronald   McDonald   huis.   Des   te   meer   reden   voor   mij om   mee   te   doen   natuurlijk.   Maar   zoals   gezegd   beperkt   het   me   wel in   mijn   mogelijkheden   om   een   uitgebreid   verslag   te   doen.   Onze   10   km   valt   eigenlijk   precies   tussen   de   grote   wedstrijden   in.   De   dames   starten   een kwartier   voor   ons   en   die   zie   ik   dus   alleen   bij   de   start   langskomen   als   we   zelf   staan   te   wachten   op   ons   startschot.   De   5   km   is   daarvoor   al   geweest   en daar   heb   ik   dus   totaal   niets   van   meegekregen.   Dirk   Evers   heeft   daar   met   een   tijd   van   16.20   gewonnen.   De   snelste   dame   is   Jennifer   Gulikers   met 18.36   als   tijd.   Daar   achter   gebeurd   wel   iets   bijzonders.   Gwen   van   Hest   loopt   deze   5   km   in   een   tijd   van   19.04   waarbij   zij   min   of   meer   haar   vader   Greg als   haas   voor   zich   heeft   lopen.   Zij   wint   dan   ook   het   klassement   onder   16.   Ik   denk   dat   we   nog   veel   van   deze   jongedame   gaan   horen   in   de   toekomst. Terwijl   wij   aan   onze   10   km   bezig   zijn   hoor   ik   over   de   speakers   de   omroeper   vermelden   dat   er   bij   de   dames   een   parcoursrecord   gelopen   is.   De Israelische   Lonah   Chemtai   Salpeter   wint   in   een   tijd   van   30.05   die   10   km   wedstrijd.   Daarmee   neemt   ze   het   record   van   Dibaba   af   die   er   6   jaar   geleden 25   seconden   langer   over   deed.   Deze   tijd   is   ook   nog   de   beste   wereldjaarprestatie   op   deze   afstand.   Ik   eindig   mijn   10   km   in   een   schamele   1.02.48 vergeleken   met   deze   dame.   Maar   goed,   ik   ben   ook   bijna   2   keer   zo   oud   en   weeg   misschien   ook   2   keer   zo   veel.   Dus   dan   mag   zij   2x   harder   lopen   dan ik.   Als   2e   bij   de   dames   eindigt   Selamawit   Dagnachew   en   Rose   Chelimo   wordt   derde.   Als   beste   Nederlandse   finisht   Susan   Krumins   voor   Bo   Ummels en   Andrea   Deelstra.   Mijn   tijd   bij   deze   10   km   trimloop   is   wel   3   minuten   sneller   dan   wat   ik   tot dusverre   dit   jaar   gelopen   heb   dus   ook   ik   ben   dik   tevreden.   Ik   ben   overigens   ook   lang   niet   de laatste   want   ik   laat   nog   altijd   meer   dan   240   lopers   achter   me.   Maar   daar   gaat   het   ook   niet   om, het   belangrijkste   is   hier   aan   deelnemen.   Als   iedereen   van   onze   loopgroep   binnen   is   genieten we   eerst   even   na   van   onze   prestaties   om   vervolgens   terug   te   wandelen   naar   de   Armhoefstraat waar   we   tijdens   onze   loop   al   massaal   werden   bejubeld.   Dat   gebeurd   nogmaals   als   we   naast elkaar   omarmd   door   de   straat   lopen   met   de   medailles   om   de   nek.   Een   heerlijk   gevoel.   En   dat is   wat   de   heren   en   dames   die   de   10   Engelse   Mijlen   gaan   lopen   hier   ook   gaan   krijgen.   Want   de Armhoefstraat   is   één   van   de   leukste   en   gezelligste   straten   om   doorheen   te   lopen   tijdens   de   CZ Tilburg   Ten   Miles.   Het   is   dan   eerst   wat   napraten   en   wat   vocht   bijtanken.   De   start   van   de   échte Tilburg   ten   Miles   is   dan   al   geweest.   En   dan   gaat   de   tijd   sneller   dan   je   denkt.   Voordat   ik   mezelf wat   omgekleed   heb   en   mijn   camera   in   orde   heb   gemaakt   zijn   de   eerste   lopers   al   voorbij gekomen.   Die   heb   ik   dus   mooi   gemist.   Foutje   bedankt.   Kan   gebeuren   zullen   we   maar   zeggen. Geef    gewoon    mijn vermoeidheid       de schuld.    Ik    ben    wel op   tijd   om   de   rest van     het     veld     te            aanschouwen       en daar   wat   plaatjes   van   te   schieten.   Mijn   mogelijkheden   zijn   vandaag   wat beperkt.   Ik   heb   nu   maar   één   camera   bij   met   een   kleinere   lens   er   op. Bovendien   kies   ik   er   ook   voor   om   gewoon   op   mijn   plek   te   blijven   staan en   enkele   zo   nu   en   dan   te   hurken   om   een   andere   invalshoek   te   krijgen. Soms   zoom   ik   wat   in   op   de   gezichten   van   de   lopers   en   loopsters.   Het verschil   is   natuurlijk   duidelijk   te   zien.   De   échte   wedstrijdlopers   schieten voorbij.   Zoals   gezegd   heb   ik   de   belangrijkste   gemist.   Een   drietal   gaat   aan kop.    En    die    maken    er    een    prachtige    strijd    van.    Daarbij    zit    ook    de Nederlander   Khalid   Choukoud.   Samen   met   Abel   Chebet   en   Enyew   Alem   Mekonnen   maken   zij   er een   strijd   tot   aan   de   streep   van.   Gezamenlijk   gaan   ze   op   de   finish   af   waar   Chebet   precies   1 seconde    voorblijft    op    Mekonnen.    46.13    tegen    46.14,    spannender    kan    het    niet.    Choukoud eindigt   in   een   prachtige   46.18   en   hij   heeft   daarmee   een   nieuw   Nederlands   record   op   de   10   EM te   pakken.   Hij   verbreekt   daarmee   het   record   van   2   jaar   geleden   toen   Abdi   Nageeye   8   seconden langzamer   was.   Mooie   prestatie   van   Khalid   Choukoud.   Er   eindigen   vijf   Nederlanders   bij   de eerste    11    dus    dat    is    erg    goed    te    noemen.    Onder    hen    naast    Choukoud    nog    Ali,    de    Vries, Koreman   en   Butter.   Daarna   komen   de   betere   recreanten   die   een   beetje   tussen   de   échte   lopers en    de    “mindere    goden”    in    zitten    door    de    Armhoefstraat    gelopen.    Maar    dat    is    een    beetje oneerbiedig.    Het    is    een    prestatie    van    iedereen    die    hier    deelneemt.    Je    moet    er    maar    aan beginnen.   Tien   Engelse   Mijlen   of   in   Nederlandse   termen   16   kilometers   hardlopen!   Sommige mensen   worden   al   moe   als   ze   er   aan   moeten   denken   dat   ze   160   meter   moeten   rennen.   Laat staan   16   km.   Respect   dus   voor   iedereen   die   meedoet.   Groot,   klein,   dik,   dun.   jong,   oud,   snel, minder   snel   of   langzaam.   Je   ziet   alles   voorbij   komen.   En   de   stemming   is   opperbest   hier   in   de Armhoefstraat.   Hoewel   ik   wel   het   idee   heb   dat   het   vooral   in   het   eerste   stukje   van   de   straat   wat minder   druk   is   dan   in   andere   jaren.   Het   mag   de   pret   niet   drukken.   Er   blijven   lopers   passeren   en soms   lijkt   er   geen   eind   aan   te   komen.   Ik   vraag   me   dan   ook   af   hoeveel   deelnemers   is   dit   jaar zijn.   Dat   blijken   er   dan   volgens   de   organisatie   ook   wat   minder   te   zijn   dan   vorig   jaar.   Dat   idee heb   ik   niet   als   ik   hier   langs   de   kant   sta.   De   zon   laat   zich   af   en   toe   zien   en   dat   maakt   het   natuurlijk   nog   leuker.   Ik   ben   dan   ook   in   afwachting   van   mijn neef   Timothy   die   dit   jaar   voor   het   eerst   aan   deze   afstand   meedoet.   Door   de      zoeker   van   mijn   camera   zie   ik   hem   dan   aan   komen   lopen.   Als   hij   ons hoort   roepen   zie   je   zijn   gezicht   opbeuren   en   lachen.   Ik   maak   wat   foto’s   van   Timothy   met   zijn   loopmaatje.   Het   is   iets   wat   je   veel   ziet   en   ik   zelf   ook heb.   Terwijl   je   loopt   heb   je   het   zwaar   en   als   je   dan   iemand   bekends   ziet of   een   onbekende   je   aanmoedigt   fleur   je   even   helemaal   op.   Dat   geeft je   weer   even   energie.   En   dat   heb   je   nodig   bij   zulke   afstanden.   Er   komen lopers   voorbij   die   de   boel   nog   een   beetje   aanwakkeren   zodat   de   hele straat    begint    te    roepen    en    klappen.    Je    ziet    ook    de    gekste    creaties voorbij    komen.    Lopers    die    gewoon    een    heel    kostuum    dragen.    Een loper   die   zijn   kind   in   een   buggy   met   zich   mee   duwt.   En   het   kind   slaapt dan   nog   door   ook.   Lopers   met   hele   harnassen   om   met   watertanks. Persoonlijk   zou   ik   niet   met   zo’n   ding   kunnen   lopen.   Maar   iedereen   doet het    op    zijn    of    haar    manier.    En    dat    mag.    Hoe    later    het    wordt    hoe moeilijker   de   mensen   het   soms   hebben.   Je   ziet   de   vermoeidheid   op het   gezicht   maar   ook   de   volhardheid   om   het   te   gaan   halen.   En   dan helpt   het   natuurlijk   wel   als   zo   iemand   door   zoveel   publiek   gesteund wordt   en   aangemoedigd   word.   Je   ziet   ze   dan   even   helemaal   opfleuren. Degenen   die   deze   loop   dan   voor   het   eerst   doen   weet   dan   nog   niet   dat   als   hij   of   zij   hier   de   hoek   omgaat   het   in   mijn   ogen   vervelendste   stukje   van   het parcours   krijgt.   De   Spoordijk.   Daar   moet   je   een   aantal   honderden   meters   omhoog   lopen   en   dat   voel   je   na   zoveel   kilometers   wel   in   je   benen.   als   je het   dan   al   moeilijk   had   wordt   het   daar   nog   een   stuk   erger.   Maar   dat   hoort   er   ook   bij.   Jezelf   tegen   komen   en   jezelf   overwinnen.   Als   de   laatste   lopers voorbij   gedruppeld   zijn   en   ik   mijn   laatste   plaatjes   geschoten   heb   pak   ik   de   boel   in   om   vervolgens   naar   huis   te   fietsen.   Over   de   Spoordijk   wel   te verstaan.   En   daar   blijkt   dat   het   helaas   voor   sommigen   tóch   nog   net   iets té   moeilijk   is.   We   moeten   omrijden   omdat   er   een   loper   onwel   geworden is   op   het   bovenste   punt   van   die   Spoordijk.   Hij   wordt   afgevoerd   met   de ambulance.   Ook   dat   gebeurt   dus   helaas   tijdens   de   CZ   Tilburg   Ten   Miles. Hopelijk   gaat   het   nu   weer   goed   met   deze   man.   Omdat   ik   toch   de   nodige foto’s   genomen   heb   besluit   ik   dan   om   toch   een   verslag   te   maken   op Sport   Motions.   Ook   al   zijn   het   alleen   foto’s   van   de   10   Engelse   Mijl.   Van   de duizenden   mensen   die   de   uitdaging   aangegaan   zijn   tijdens   deze   Tilburg Ten   Miles.   Om   iedereen   te   eren   dat   ze   het   volbracht   hebben   of   er   zelfs ook    maar    aan    begonnen    zijn.    Hulde    voor    jullie.    Misschien    wordt    je “geëerd”   doordat   je   hier   in   mijn   fotogalerie   staat   ergens   tussen   één   van die   130   foto’s.   Mocht   je   jezelf   tegen   komen   in   de   fotogalerie   aarzel   dan niet om de foto bij mij (gratis) op te vragen.
Sport Motions