Sport Motions 2019

Profwielerronde Etten-Leur Op   deze   zondag   18   augustus   staat   het   centrum   van   Etten-Leur   in het   teken   van   de   TechnoGroup   Profwielerronde   die   dit   jaar   alweer voor   de   13e   keer   gehouden   wordt.   Voor   mij   is   het   echter   de   eerste keer   dat   ik   bij   dit   evenement   aanwezig   ben.   Wat   zeg   ik.   Het   is   mijn allereerste   wielerwedstrijd   op   de   weg   die   ik   als   fotograaf   bezoek.   Dit is   dan   ook   nog   last-minute   toegevoegd   aan   mijn   evenementen.   Via contact   met   Ad   van   den   Wijngaart   verkrijg   ik   op   het   laatste   nippertje een   pers-accreditatie   waarvoor   ik   hem   ook   via   deze   weg   nogmaals hartelijk   dank.   De   organisatie   heeft   met   behulp   van   sponsoren   een waar   internationaal   startveld   weten   te   verkrijgen.   Om   te   beginnen   is Egan   Bernal   gestrikt.   Deze   22-jarige   Colombiaan   verraste   iedereen door   bij   zijn   eerste   Tour   de   France   de   eindoverwinning   te   pakken. Daarnaast   zien   we   het   Slowaakse   sprintkanon   Peter   Sagan   aan   de start.   Hij   won   dit   jaar   bij   de   Tour   de   France   voor   de   zevende   keer   de   groene   trui.   De   Italiaan   Elia   Viviani   is   ook   van   de   partij.   Hij   werd   vorige   week nog   Europees   Kampioen   op   de   weg   in   Alkmaar.   Ook   de   Ecuadoraan   Richard   Carapaz,   die   dit   jaar   de   Giro   won   is   in   Etten-Leur   te   zien.   Nederlanders die   bij   de   top   horen   zien   we   hier   vanzelfsprekend   ook   aan   de   start.   Steven   Kruijswijk   van   Jumbo-Visma   werd   dit   jaar   op   fantastische   wijze   3e   in   de einduitslag   en   hij   zal   hier   dan   ook   flink   toegejuicht   worden.   Hij   brengt   overigens   ook   zijn   ploeggenoot   Antwan   Tolhoek   mee.   Verder   zien   we   namens Trek-Segafredo   de   mannen   Bauke   Mollema   en   Koen   de   Kort   aan   de   start.   Andere   namen   die   we   op   de   startlijst   zien   zijn   onder   andere   nog   Fabio Jakobsen   en   Sebastian   Langeveld.   Dus   er   mag   terecht   gezegd   worden dat   er   behoorlijk   wat   “sterren”   te   zien   zijn   bij   de   Profwielerronde   Etten- Leur.    Er    gaat    de    organisatie    niets    te    ver.    Op    zondagmorgen    zullen      Sagan,    Viviani    en    Kruijswijk    met    een    privéjet    opgehaald    worden    in Monaco   om   hier   vervolgens   aan   de   start   te   kunnen   verschijnen.   Toch wel   indrukwekkend   in   mijn   ogen.   Ik   vind   het   persoonlijk   ook   mooi   om deze   beroemde   renners   nu   van   dichtbij   te   kunnen   zien.   Sinds   ruim anderhalf   jaar   zit   ik   zelf   ook   op   de   wielrenfiets   en   ik   keek   ieder   jaar   al naar   de   grote   rondes   op   de   televisie.   Maar   ik   ben   hier   dus   niet   voor mezelf   maar   om   verslag   te   doen   op   Sport   Motions.   Bijzonder   is   het wel.   Natuurlijk   zijn   er   ook   andere   wedstrijden   gepland   deze   dag.   We zien   een   aantal   oud-profs      over   het   parkoers   rijden   vandaag   en   er   is ook   een   dameswedstrijd.   Aan   de   start   zien   we   Puck   Moonen   van   Lotto- Soudal.   Het   weer   zal   hopelijk   geen   spelbreker   zijn   vandaag.   Gisteren regende   het   al   redelijk   en   vannacht   en   in   de   ochtend   zijn   er   behoorlijke   buien   gevallen.   Het   ziet   er   naar   uit   dat   het   rond   de   middag   verbeterd   en hopelijk   houden   we   het   dan   de   rest   van   de   dag   droog.   Om   11.30   uur   is   het   richting   Etten-Leur   waar   ik   op   het   binnenterrein   mijn   perskaart   en fotograafhesje   ophaal.   Als   ik   daarna   aankom   bij   de   start   en   finish   zijn   juist   de   laatste   kinderen   klaar   met   hun   “dikkebandenrace”.   Deze   en   de sponsorrit    heb    ik    dus    wel    gemist.    Ik    ben    echter    wel    op    tijd    om    een    4-tal    oud-profwielrenners    aan    de    start    te    zien    verschijnen    voor    een koppelwedstrijd.   De   koppels   bestaan   uit   niemand   minder   dan   Joop   Zoetemelk   en   Peter   Winnen   met   daarnaast   Steven   Rooks   en   Jean-Paul   van Poppel.   Zij   worden   eerst   gepresenteerd   aan   het   publiek   en   delen   dan een   tweetal   cheques   uit   aan   de   Stichting   ALS   Nederland.   Bij   elkaar   toch ruim   een   mooie   12.000   euro.   Daarna   starten   de   2   koppels   vlak   na   elkaar voor   hun   “wedstrijd”   en   het   mag   geen   verrassing   zijn   dat   Steven   Rooks en   Jean-Paul   van   Poppel   het   snelst   zijn   over   de   4   rondjes   die   ze   moeten rijden.   Het   leeftijdsverschil   met   Joop   Zoetemelk   en   Peter   Winnen   is   dan in   hun   voordeel.   Maar   het   belangrijkste   is   dat   ze   dit   met   plezier   doen   en dat   straalt   ook   van   hun   gezicht   af.   Mooi   om   ook   deze   helden   van   weleer hier   in   levende   lijve   aan   het   werk   te   zien.   En   ze   dragen   daarbij   ook   nog eens   hun   originele   shirts   uit   de   Tour   de   France,   echt   vintage   truien   dus en   heel   wat   minder   comfortabel   dan   de   huidige   moderne   tenues.   Het   is dan   inmiddels   13.00   uur   en   wordt   er   gestart   met   het   voorstellen   van   de profwielrenners    op    het    podium.    Om    de    beurt    worden    de    rijders gepresenteerd   op   aflopend   startnummer.   De   toppers   komen   dus   als laatste   maar   er   staan   er   al   wel   een   aantal   klaar.   Jakobsen,   Tolhoek,   de   Kort,   Mollema,   en   Carapaz   komen   achtereenvolgens   voorbij.   Bij   Carapaz moet   een   tolk   aan   te   pas   komen   aangezien   die   geen   woord   Engels   blijkt   te   kunnen.   Het   valt   me   op   dat   al   deze   “grootheden”   helemaal   niet   zo   groot zijn.   Figuurlijk   gezien   dan.   Er   zit   bij   de   meesten   werkelijk   geen   grammetje   vet   aan   en   zien   er   wat   magertjes   uit.   Maar   het   zijn   natuurlijk   afgetrainde lichamen   waarbij   alles   wat   je   ziet   spierweefsel   is.   Dat   moet   ook   wel   wil   je   op   dit   niveau   het   hoogste   bereiken,   zeker   in   de   bergen.   Er   worden tussendoor   al   de   nodige   handtekeningen   uitgedeeld   langs   het   parcours.   Kruijswijk,   Viviani en   Sagan   zijn   er   echter   nog   niet   en   het   blijkt   dat   het   vliegtuig   waarmee   de   heren   opgehaald zijn   een   noodlanding   gemaakt   heeft   in   Luxemburg   vanwege   een   technisch   mankement maar    inmiddels    wel    gearriveerd    zijn.    Daarom    mag    nu    eerst    Egan    Bernal    komen    ter presentatie.   Aan   de   kant   staan   veel   mensen   met   Colombiaanse   vlaggen   en   spandoeken. Mooi   dat   zoveel   mensen   kunnen   genieten   van   een   sportheld   uit   hun   land.   Het   is   sowieso erg   druk   met   publiek   en   dan   is   dit   nog   maar   een   klein   deel   van   het   parcours.   Ik   hoor   dan mensen   roepen   en   klappen   en   zie   dat   zowel   Steven   Kruijswijk   als   Peter   Sagan   en   Elia   Viviani aan   komen   lopen.   Dan   zie   je   meteen   hoe   populair   een   man   als   Sagan   is.   Hij   weet   het publiek   als   geen   ander   te   bewerken   en   neemt   daar   ook   alle   tijd   voor   zolang   dat   kan.   En   dus worden   ook   deze   laatste   drie   renners   op   het   podium   geïntroduceerd   aan   het   publiek.   Niet dat   dit   nodig   is   natuurlijk   maar   het   is   toch   uniek   te   noemen   dat   deze   mannen   hier   in   Etten- Leur   staan.   En   met   zo’n   groot   aantal   toppers.   Het   is   duidelijk   dat   ze   hier   in   Etten-Leur   wel erg   veel   en   goede   sponsoren   hebben   en   dat   is   in   deze   tijd   ook   bijzonder.   Hopelijk   kan   de organisatie   dit   ook   zo   houden.   Profwielerronde   Etten-Leur   zal   daardoor   alleen   maar   stijgen in   aanzien.   De   tijdrit   gaat   dan   van   start   en   ik   moet   snel   naar   de   andere   kant   van   het parcours   omdat   deze   op   het   Marktplein   is.   Daar   staan   de   renners   te   wachten   tot   ze   om   de beurt   van   start   kunnen.   Een   grote   massa   mensen   staat   hier   langs   de   hekken.   Er   worden handtekeningen    gegeven,    selfie’s    met    renners    gemaakt    en    korte praatjes.   Het   is   mooi   om   te   zien   hoe   het   talrijke   publiek   betrokken wordt   door   de   rijders.   Carapaz   en   Bernal   blijven   een   beetje   in   het midden    staan    praten    met    elkaar    al    zittend    over    hun    fiets.    Viviani, Mollema,   Kruijswijk   en   vooral   Sagan   nemen   volop   de   tijd   om   met   het publiek   interactie   te   hebben.   Iets   wat   in   een   grote   ronde   als   de   Tour   de France   niet   echt   mogelijk   is.   Dat   maakt   zo’n   evenement   als   hier   zo bijzonder.   Op   het   startpodium   staat   burgemeester   Miranda   de   Vries met   een   pistool   in   haar   hand.   Een   startpistool   wel   te   verstaan.   Ze   houd het   pistool   omhoog   alsof   ze   een   schot   af   gaat   vuren   als   ik   haar   in   het vizier   neem   met   mijn   camera.   “Dat   hoor   je   toch   niet   op   de   foto”   roept ze   al   lachend.   Beste   mevrouw   de   burgemeester,   u   staat   wel   mooi   in mijn    verslag    vermeld    met    een    leuke    foto    erbij.    De    tijdrit    wordt gewonnen   door   Peter   Sagan   voor   Bauke   Mollema   en   Sieben   Wouters. Er   volgen   later   nog   een   criterium   en   een   puntenkoers   alvorens   het   eindklassement   opgemaakt   kan   worden.   Dat   criterium   staat   als   volgende   op   het programma   en   dus   is   het   voor   de   pers   weer   verhuizen   naar   het   start   en   finish   gebied   aan   de   andere   zijde.   Gelukkig   is   het   parcours   niet   al   te   groot en   ben   je   vrij   snel   aan   de   andere   zijde.   We   zitten   echt   midden   in   het   centrum   en   dat   maakt   het   compact.   In   dat   gebied   aangekomen   is   er   eerst   nog de   huldiging   van   de   tijdrit   met   Sagan,   Mollema   en   Wouters.   Bij   deze   uitreiking   zien   we   ook   de   aardige   burgemeester   van   Etten-Leur   weer verschijnen.   Het   weer   houd   zich   tot   nu   toe   ook   aardig   goed,   het   is   soms   bewolkt   maar   daar   blijft   het   voorlopig   bij.   Dat   is   zowel   voor   de   pers   als   de rijders   en   publiek   ook   wel   prettig.   Tijdens   de   wedstrijd   zijn   Koen   de   Kort   (Trek-Segafredo)   en   Sjoerd   van   Ginneken   (Roompot/Charles)   er   al   snel vandoor   en   houden   een   redelijk   tijdje   stand.   Sagan   voegt   zich   daarna   bij   hen   en   volgt   de   rest   van   het   veld   op   korte   afstand.   Tegen   het   eind   van   de koers   zijn   het   Sagan,   Carapaz   en   Viviani   die   een   kleine   voorsprong   nemen   op   Mollema,   Bernal   en   Kruijswijk.   In   de   sprint   wint   Viviani   van   Sagan. Carapaz   eindigt   als   3e   en   zo   weten   we   wie   er   dadelijk   op   het   podium   verschijnen.   Kruijswijk,      Mollema,   Bernal,   Jakobsen,   de   Kort,   van   Ginneken   en Honig   maken   de   top   10   vol.   Op   het   podium   kunnen   de   drie   lieftallige   rondemissen   de   renners   weer   voorzien   van   bloemen,   kussen   en   eeuwige roem.   Terwijl   de   huldiging   plaatsvindt   rijden   de   dames   zich   al   warm   over het   parcours.   De   zon   laat   zich   heel   even   zien   maar   deze   is   nog   steeds omringd   door   flink   wat   wolken.   Eenmaal   opgesteld   bij   de   startlijn   krijgt vooral   Puck   Moonen   veel   aandacht   van   de   aanwezige   pers.   De   42   dames starten   om   15.30   uur   hun   wedstrijd   over   35   ronden.   De   groep   blijft   voor een   groot   gedeelte   vrij   dicht   bij   elkaar.   Het   is   dan   een   klein   beetje   gaan regenen    maar    dat    is    van    korte    duur    en    het    geeft    gelukkig    weinig problemen   op   het   parcours.   Hoewel,   Femke   de   Vries   komt   ten   val   bij   het uitkomen    van    de    laatste    bocht.    Rozemarijn    Ammerlaan    en    Denise Grimberg   weten   haar   nog   net   te   ontwijken   maar   Inge   Mostert   valt   over haar   heen.   Marielle   Rockland   weet   ook   maar   net   uit   de   gevarenzone   te blijven.    Gelukkig    valt    de    fysieke    schade    mee    maar    voor    de    Vries    en Mostert   is   de   wedstrijd   over.   Hulp   is   snel   ter   plaatse   en   ook   dat   is   dus prima   geregeld   door   de   organisatie.   Met   nog   een   ronde   of   vijftien   te   gaan nemen    Paulina    Rooijakkers    (CCC-Liv)    en    Merel    Hofman    (SWABO)    een voorsprong   op   de   rest.   De   achtervolgende   groep   breekt   vervolgens   in stukken.    De    twee    koploopsters    nemen    iedere    ronde    een    iets    grotere voorsprong.    Quinty    Ton    stopt    vlak    voor    mijn    neus    met    een    naar    mij aanziend   aanlopend   achterwiel.   Zij   vervolgd   later   wel   de   race   maar   is begrijpelijk   gedesillusioneerd.   Als   dan   Rooijakkers   en   Hofman   een   paar ronden   voor   het   einde   naar   elkaar   beginnen   te   kijken   komt   de   groep weer   ietsjes   dichterbij.   Maar   de   dames   nemen   op   tijd   hun   snelheid   weer op   en   het   is   de   laatste   100   meter   Hofman   die   de   sprint   aangaat   en duidelijk   nog   de   betere   benen   overheeft.   Met   opgestoken   vinger   komt   ze over   de   finish   om   haar   overwinning   te   vieren.   Een   stuk   achter   komt   de groep   die   gaat   sprinten   voor   de   laatste   plek   op   het   podium.   Deze   3e plaats   wordt   Natalie   van   Gogh   (SWABO)   verzekerd.   Zij   rekent   in   de   sprint af   met   Bakker,   van   de   Ree   en   Koster.   Bossuyt,   van   Twisk,   Jongerius   en      Dommanschet   maken   de   top   10   vol.   Britt   Knaven   (dochter   van   Servais)   wordt 12e   en   Puck   Moonen   eindigt   als   17e.   Zij   wordt   meteen   gemaand   door   de   omroeper   om   bij   hem   te   komen.   Maar   Puck   wil   eerst   de   winnares feliciteren   en   zo   hoort   dat   ook.   Vervolgens   wordt   ze   dan   geconfronteerd   met   haar   Instagram   populariteit   en   dat   vind   ik   dan   weer   jammer.   Zij   is   hier om   te   wielrennen,   niet   om   haar   Instagram   account   te   promoten.   Maar   dat   is   mijn   persoonlijke   mening.   De   huldiging   van   de   dames   vind   dan meteen   plaats   want   de   mannen   profs   moeten   hierna   nog   de   puntenkoers   afwerken.   Op   het   podium   staan   een   drietal   blijde   dames   die   hun bloemen   in   ontvangst   mogen   nemen.   De   zon   laat   zich   nu   wat   meer   zien   en   dat   is   lekker.   Het   zal   nu   verder   droog   blijven   en   dat   komt   het   evenement ten    goede.    De    mannen    hebben    zich    weer    opgesteld    bij    de    start    omringd    door    de rondemissen.   Er   worden   dus   weer   de   nodige   plaatjes   geschoten   door   de   aanwezige   pers.   De mannen   mogen   dan   op   weg   voor   hun   koers   over   18   ronden   waarbij   er   op   de   streep   telkens punten   te   verdienen   zijn.   Ik   besluit   om   ook   nu,   net   als   bij   de   dameskoers,   het   stuk   bij   en   voor de   laatste   bocht   te   pakken   om   foto’s   te   maken.   Zo   blijf   ik   toch   in   de   buurt   om   op   tijd   voor   de finish   terug   te   zijn.   Al   na   enkele   ronden   nemen   Bernal   en   Kruijswijk   gezamenlijk   het   initiatief en   demarreren   uit   de   groep   weg.   Het   geluk   is   echter   niet   aan   de   zijde   van   Bernal   want   hij   rijdt vlak   daarna   lek   met   zijn   achterwiel.   Steven   Kruijswijk   zit   nu   dus   alleen   aan   kop.   De   groep   komt daarna   voorbij   en   even   later   gevolgd   door   Bernal   die   al   staand   op   de   pedalen   de   druk   van   het wiel   probeert   te   houden   om   zodoende   veilig   in   het   finishgebied   te   komen.   Daar   wordt   zijn fiets   gerepareerd   en   krijgt   hij   een   geheel   nieuw   achterwiel   geplaatst.   Als   Kruijswijk   dan   weer over   de   finishlijn   komt   voor   de   volgende   ronde   mag   Egan   Bernal   bij   hem   aansluiten   om zodoende   gewoon   “in   koers   te   blijven”.   Normaal   gesproken   zou   dit   natuurlijk   nooit   kunnen maar   bij   zo’n   criterium   kan   dit   gewoon   gedaan   worden.   Een   enkeling   zal   hier   een   probleem van   maken.   De   renners   al   helemaal   niet,   die   doen   gewoon   wat   ze   doen.   Lekker   rondrijden   en het   publiek   vermaken   zoals   het   hoort.   Tenslotte   gaat   het   hier   alleen   om   de   eer   en   niet   om   de grote   prijzen   zoals   in   de   Giro,   Tour   of   Vuelta.   Dus   ook   met   deze   ronde   achterstand   rijdt   Bernal gewoon   vooraan   en   doet   hij   mee   om   de   einduitslag.   De   omroeper   is   zo   enthousiast   bezig   dat hij   even   vergeet   dat   hij   op   het   parkoers   loopt   maar   hij   wordt   door roepende   renners   geattendeerd.   Het   loopt   echter   goed   af.   Afwisselend komt   dan   Kruijswijk   en   dan   weer   Bernal   als   eerste   over   de   streep   om de   volle   punten   te   pakken.   Carapaz   komt   ten   val   maar   wordt   al   snel   te hulp   geschoten   door   de   medische   medewerkers.   Met   nog      een   paar ronden   te   rijden   zal   de   achterliggende   groep   de   2   koplopers   niet   meer inhalen.   Zo   sprokkelt   Steven   Kruijswijk   steeds   zijn   punten   binnen   om langzaam   aan   in   te   lopen   in   de   tussenstand   op   Sagan.   In   de   laatste ronde   geeft   hij   Bernal   de   genadestoot   door   hem   los   te   rijden.   Dus   rijdt Steven   Kruijswijk   met   opgeheven   armen   al   juichend   over   de   finish   en krijgt    hij    een    ovatie    van    het    aanwezige    publiek.    De    tenger    ogende, vriendelijke    Nederlander    waar    zoveel    kracht    in    zit.    Bernal    komt    als tweede   over   de   finish   luid   aangemoedigd   door   de   Colombiaanse   fans. In   de   sprint   wint   Elia   Viviani   voor   Fabio   Jakobsen   en   Maarten   van   Trijp. Peter   Sagan   houdt   het   voor   gezien   en   laat   zich   uitdrijven   over   de   finish.   In   een   uit   elkaar   getrokken   veld   komt   de   rest   een   voor   een   binnen.   Dan worden   er   voor   het   podium   dranghekken   gezet   en   moeten   de   fotografen   daar   achter   gaan   staan.   De   organisatie   maakt   het   nu   voor   het   publiek   nóg leuker   want   het   parkoers   wordt   vrijgegeven   en   ze   mogen   dus   bij   de   huldiging   komen   staan.   Het   toetje   op   de   taart   zullen   we   maar   zeggen.   En   daar wordt   gretig   gebruik   van   gemaakt.   Het   staat   binnen   mum   van   tijd   volgepakt   met   toeschouwers.   Eerst   wordt   de   rit   van   de   puntenkoers   gehuldigd   en dus   zien   we   Kruijswijk   vergezeld   met   Bernal   en   Jakobsen   op   het   podium   verschijnen.   Zij   hebben   in   deze   koers   achtereenvolgens   de   meeste   punten verzameld.   Maar   dan   moet   ook   de   huldiging   voor   het   eindklassement   nog   gedaan   worden.   Tussendoor   bekijk   ik   de   fietsen   van   Kruijswijk   en   Bernal eens   goed.   Die   staan   recht   voor   mijn   neus   tegen   het   podium   aan.   Daar   is mijn   fiets   gewoon   simpel   speelgoed   bij.   Maar   goed,   zij   zullen   deze   fietsen ook   niet   zelf   hoeven   te   bekostigen.   Ik   ben   maar   tevreden   met   wat   ik   heb. Het   eindklassement   is   opgemaakt   en   op   de   derde   plaats   eindigt   Peter Sagan.   Die   neemt   zoals   iedere   keer   de   tijd   om   het   publiek   te   bespelen.   Er zijn   sporters   die   iets   uitstralen,   die   iets   aparts   hebben.   Sagan   is   er   daar eentje   van   in   mijn   ogen.   En   dat   weet   hij   zelf   maar   al   te   goed.   De   ietwat verlegen   ogende   Egan   Bernal   is   tweede   geworden   en   ook   hij   krijgt   voor de   zoveelste   keer   vandaag   een   aantal   handen,   kussen   en   bloemen.   Maar     grote   winnaar   is   Steven   Kruijswijk   die   op   het   hoogste   schot   plaatsneemt. Al   lachend   en   zwaaiend   begroet   hij   het   joelende   publiek.   De   omroeper roept   om   de   beurt   de   voornamen   op   van   de   3   mannen   waarop   het publiek   de   achternaam   mag   schreeuwen.   De   rijders   kunnen   er   zelf   ook wel   om   lachen   en   nemen   met   voldoening   al   het   geklap   en   gejuich   in ontvangst.   Als   ze   daarna   van   het   podium   af   gaan   komen   ze   vanzelf   in   de   mensenmassa   terecht. Of   ze   dat   nu   willen   of   niet.   Gelukkig   worden   ze   wel   wat   beschermd   door   een   aantal   begeleiders want   anders   komen   ze   er   nooit   doorheen.   Zo   zie   je   maar   hoe   populair   het   wielrennen   is   en   dan vooral   deze   mannen.   Mooi   om   te   zien.   En   dat   allemaal   in   goede   orde.   Er   gebeuren   vandaag helemaal   geen   gekke   dingen,   iedereen   gedraagt   zich   netjes.   En   dat   is   mede   te   danken   aan   de manier   van   organiseren   denk   ik.   Er   is   veel   mogelijk   in   Etten-Leur.   Het   publiek   heeft   er   gratis toegang,   het   parkoers   is   compact   en   overal   bereikbaar.   Er   is   een   speciaal   VIP-dorp   en   ook   een Jumbo   Tribune   waar   je   zicht   hebt   op   het   start   en   finishgedeelte.   Daar   hangt   dan   wel   de   kosten van   een   ticket   aan   vast   maar   dat   mag   ook.   Dan   de   grote   namen   van   renners   die   hier   aantreden. De   organisatie   kan   trots   zijn   op   hun   sponsoren   die   dit   mogelijk   maken.   Maar   laten   we   vooral niet   de   mensen   vergeten   die   dit   organiseren   en   in   goede   banen   leiden   van   verkeersregelaar   tot stewards,   van   renner   tot   medische   dienst.   Van   jury   tot   omroeper   en   alle   andere   vrijwilligers   die daarbij   komen   kijken.   Maar   laat   ik   ook   mezelf   en   mijn   collega’s   van   de   pers   niet   vergeten,   die besteden   hier   ook   de   nodige   tijd   en   aandacht   aan.   Als   ik   nadien   mijn   fotograafhesje   ingeleverd heb   loop   ik   langs   de   Markt   terug   naar   mijn   auto.   Het   ziet   daar   echt   zwart   van   de   mensen   op   het plein.   Gezelligheid   ten   top   met   muziek,   hapjes   en   drankjes   bij   de   omliggende   horeca.   Het   is zelfs   nog   veel   drukker   dan   ik   er   tot   nu   van   gedacht   had.   Zo   wordt   er   door   iedereen,   inclusief   het publiek,   een   prachtig   evenement   van   gemaakt.   Ik   ben   blij   dat   ik   namens   Sport   Motions   hiervan getuige   kon   en   mocht   zijn.   Het   heeft   een   behoorlijke   indruk   op   me   achtergelaten.   Ik   hoop   werkelijk   dat   ik   dit   evenement   vaker   kan   bezoeken   om verslag    te    doen.    We    zullen    het    zien.    Voor    meer    informatie,    media,    uitslagen    omtrent    dit    evenement    kun    je    terecht    op    de    website    van    de Profwielerronde   Etten-Leur   via   www.profwielerrondeetten-leur.nl .   Ik   kan   een   bezoek   aan   deze   profwielerronde   alleen   maar   aanbevelen.   In   de fotogalerie kun je een uitgebreide impressie zien van de TechnoGroup Profwielerronde Etten-Leur 2019.