© Copyright 2011 tot heden - John Damen - Sport Motions - Alle rechten voorbehouden
Sport Motions 2019
D’n Bikse Triathlon Hilvarenbeek
Eind
2018
zag
ik
op
Facebook
dat
er
in
Hilvarenbeek
een
evenement
gehouden
was
onder
de
naam
D’n
Bikse
Triathlon.
Bijzonder
was
ook
dat
Floor
Bols,
een
arts
die
ik
ken
uit
mijn
tijd
in
de
Hazelaar,
in
de
organisatie
zat.
Bij
de
Bikse
Triathlon
moet
er
eerst
een
afstand
gezwommen
worden
waarna
er
op
de
wielrenfiets
gestapt
wordt.
Tenslotte
mag
je
ook
nog
gaan
hardlopen.
De
“Triathlon”,
de
sport
waarbij
je
al
deze
onderdelen
moet
beheersen.
Deze
tak
van
sport
ken
ik
vanzelfsprekend
al
wel
maar
ik
heb
het
nog
nooit
in
het
echt
gezien.
Na
contact
met
Floor
Bols
gaf
ik
haar
te
kennen
dit
jaar
aandacht
te
willen
schenken
aan
D’n
Bikse
Triathlon.
Dit
aanbod
was
voor
haar
natuurlijk
zeer
welkom
en
zodoende
ben
ik
in
deze
2019
editie
aanwezig
om
verslag
te
doen
op
Sport
Motions
en
een
sfeerimpressie voor de organisatoren te maken.
D’n
Bikse
Triathlon
klinkt
dan
weliswaar
als
erg
zwaar
in
de
oren
maar
het
mooie
van
dit
evenement
is
dat
het
laagdrempelig
is.
Dat
betekent
dat
in
principe
iedereen
er
aan
mee
kan
en
mag
doen.
Om
het
nog
toegankelijker
te
maken
is
er
zelfs
de
mogelijkheid
om
als
trio
mee
te
doen
waarbij
er
iemand
gaat
zwemmen
waarna
de
ander
gaat
fietsen
en
de
derde
persoon
gaat
hardlopen.
Dat
maakt
het
iets
makkelijker
om
aan
dit
evenement
mee
te
doen.
Maar
het
is
én
blijft
een
behoorlijk
pittige
onderneming.
Om
het
nog
wat
zwaarder
te
maken
is
het
vandaag
erg
slecht
weer.
Het
is
koud
en
het
regent
flink.
Nadat
ik
me
gemeld
heb
bij
Floor
Bols
loop
ik
het
programma
door
en
maak
ik
kennis
met
Mary-Lou
van
Spreuwel
die
ook
komt
fotograferen.
Vanwege
het
weer
is
het
ook
voor
ons
een
stuk
moeilijker
om
de
taken
te
verdelen.
Ik
probeer
vandaag
een
zo
gevarieerd
mogelijk
beeld
te
verkrijgen.
En
ook
de
mensen
van
de
organisatie
en
de
vrijwilligers
zijn
wat
dat
betreft
niet
veilig.
Floor
heeft
verzocht
om
ook
hen
in
beeld
te
brengen
dus
dat
gaan
we
ook
doen.
Er
wordt
vandaag
in
7
series
gestart
beginnend
met
de
S
c
h
o
l
e
n
c
o
m
p
e
t
i
t
i
e
die
een
1/32e
triathlon
doen.
Daarna
komt
er
een
groep
die
een
1/16e
uitvoering
doen.
Een
viertal
series
van
de
1/8e
triathlon
volgen
daarna
en
deze
dag
wordt
afgesloten
met
een
Trio-
en
Bedrijventriathlon.
Voor
de
start
van
iedere
wedstrijd
is
er
een
briefing
voor
alle
deelnemers.
Als
alle
vrijwilligers
op
hun
plek
zijn
wordt
het
startschot
gegeven
voor
de
Scholencompetitie.
In
het
zwembad
is
het
behoorlijk
druk
met
toeschouwers.
Het
is
er
ook
bijzonder
warm.
Mijn
camera’s
moeten
er
even
van
acclimatiseren
maar
het
duurt
niet
lang
of
de
eerste
plaatjes
zijn
een
feit.
Ik
probeer
afwisselend
in
het
zwembad
en
buiten
foto’s
te
maken
maar
dat
valt
niet
mee.
Het
is
steeds
wisselen
van
warm
naar
koud
en
dat
merk
ik
zelf
ook.
In
het
zwembad
loopt
het
zweet
al
snel
over
mijn
gezicht
terwijl
ik
buiten
weer
meteen
afgekoeld
wordt
door
de
regen
die
met
bakken
uit
de
hemel
komt.
Desondanks
zijn
er
ook
buiten
flink
wat
toeschouwers
die
de
regen
met
behulp
van
paraplu’s
trotseren.
De
wedstrijden
volgen
elkaar
in
snel
tempo
op
en
het
blijkt
voor
mij
onmogelijk
te
zijn
om
alle
deelnemers
in
beeld
te
krijgen.
Nadat
ik
in
mijn
ogen
voldoende
foto’s
in
het
zwembad
heb
gemaakt
blijf
ik
dan
toch
maar
buiten.
In
het
“Parc
Fermé”,
waar
de
zwemmers
zich
omkleden
om
te
gaan
fietsen,
kan
ik
ook
de
nodige
plaatjes
maken.
Ik
laat
me
net
als
de
sporters
niet
tegenhouden
door
de
regen.
Sommigen
waarderen
dat
ten
zeerste
en
poseren
zelfs
of
steken
even
een
duim
op.
Maar
als
er
iemand
een
pluim
verdiend
zijn
het
de
deelnemers
zelf,
die
in
weer
en
wind
hun
wedstrijd
voortzetten.
Dat
geld
ook
voor
de
toeschouwers
maar
met
name
voor
alle
vrijwilligers
die
hier
bij
D’n
Bikse
Triathlon
hun
“werk”
verrichten.
Ik
zie
het
iedere
keer
weer.
Bij
ieder
evenement
dat
ik
bezoek.
Zoiets
is
onmogelijk
om
te
organiseren
zonder
hun
hulp.
Vandaag
hier
in
Hilvarenbeek
is
dat
niet
anders.
Het
verdiend
zelfs
een
nóg
grotere
waardering
dat
zij
hier
in
deze
erbarmelijke
omstandigheden
staan.
Ondertussen
ben
ik
zelf
ook
al
aardig
verkleumd
door
diezelfde
regen.
Omdat
ik
niet
meer
naar
het
zwembad
ga
kies
ik
er
toch
voor
om
een
regenjas
aan
te
trekken
zodat
het
niet
nóg
moeilijker
wordt.
Omdat
het
constant
geregend
heeft
ben
ik
toch
een
beetje
in
de
buurt
gebleven
van
de
gebouwen
op
het
sportcomplex.
Betekent
wel
dat
ik
nog
geen
échte
actiefoto’s
heb
van
het
fietsen
en
hardlopen.
Terwijl
de
dames
en
heren
van
de
sessies
in
de
1/8e
triathlon
af
en
aan
komen
in
het
Parc
Fermé
zie
je
duidelijk
aan
de
gezichten
onder
welke
omstandigheden
zij
hier
bezig
zijn.
Het
geeft
je
alleen
maar
meer
respect
voor
hun
prestaties.
Ongeacht
welke
tijd
ze
ook
gaan
volbrengen.
Ik
doe
toch
een
poging
om
van
het
complex
af
te
gaan
om
zodoende
in
de
omtrek
betere
actiefoto’s
te
kunnen
maken.
En
op
deze
manier
zie
ik
ook
nog
wat
andere
vrijwilligers
die
ik
eeuwige
roem
kan
verschaffen.
In
de
nabij
gelegen
woonwijk
kan
ik
de
fietsers
op
de
korrel
nemen.
Ondertussen
regent
het
vrolijk
verder.
De
uitdrukkingen
op
de
gezichten
zegt
genoeg.
Hoewel
er
bij
een
enkeling
toch
een
lach
af
kan
als
ze
zien
dat
de
fotograaf
ze
in
beeld
neemt.
Met
deze
actiefoto’s
krijg
je
toch
weer
een
heel
andere
sfeerimpressie
in
mijn
ogen.
Als
het
weer
beter
was
geweest
was
dit
natuurlijk
nog
veel
meer
het
geval.
Maar
als
er
iets
is
waar
je
geen
invloed
op
hebt
is
dat
het
weer
wel.
De
sporters
doen
hun
uiterste
best
om
een
dusdanige
inspanning
te
leveren
zodat
ze
nog
enigszins
warm
blijven
onder
deze
omstandigheden.
Het
grote
gevaar
met
dit
weer
is
natuurlijk
de
onderkoeling.
Iets
waarvoor
de
organisatie
overigens
van
tevoren
heeft
gewaarschuwd.
Dit
laat
tevens
zien
dat
de
organisatie
van
D’n
Bikse
Triathlon
de
zaken
goed
geregeld
heeft.
Ook
bij
alle
kruisingen
staan
vrijwilligers
om
de
deelnemers
de
route
te
wijzen
en
het
verkeer
dat
er
eventueel
aan
komt
tegen
te
houden.
Alle
vrijwilligers
zijn
ook
herkenbaar
aan
hun
gele
hesje.
Datzelfde
hesje
dragen
de
fotografen
overigens
ook.
En
net
als
alle
andere
vrijwilligers
hebben
ook
wij
een
lunchpakket
gekregen.
Top
geregeld!
Je
zou
denken
dat
de
vrijwilligers
met
dit
weer
er
een
beetje
de
pest
in
hebben.
Maar
het
valt
me
werkelijk
op
dat
deze
allemaal
bijzonder
vriendelijk
en
goedlachs
zijn.
Dat
nodigt
ook
uit
tot
een
klein
praatje
tussendoor
op
een
moment
dat
het
kan.
Die
zijn
vaak
van
korte
duur
omdat
het
regelen
van
het
verkeer
en
deelnemers
belangrijker
is.
En
zo
hoort
dat
ook.
Als
ik
de
nodige
foto’s
van
het
fietsen
heb
gemaakt
besluit
ik
om
wat
verder
het
parcours
op
te
gaan
richting
de
Tilburgseweg.
Daar
zijn
de
deelnemers
van
de
laatste
serie
1/8
triathlon
bezig
met
hun
loop.
Ook
de
Trio-
en
Bedrijventriathlon
zijn
dan
nog
steeds
onderweg.
De
regen
is
onophoudelijk
blijven
vallen
en
de
meeste
deelnemers
zijn
doorweekt.
Ik
vraag
me
af
of
het
eigenlijk
al
een
keer
droog
geweest
is
deze
dag.
De
dames
en
heren
komen
één
voor
één
richting
mijn
camera
gelopen.
Vrijwel
iedereen
komt
met
vertrokken
gezicht
aanlopen.
Totdat
ze
mij
zien
en
de
vrijwilliger
achter
mij
horen
roepen
dat
ze
even
moeten
lachen.
Sommigen
hebben
er
nog
wel
de
energie
voor,
anderen
niet
echt.
Begrijpelijk.
Het
is
normaal
al
een
hele
opgave
om
dit
te
doen
laat
staan
met
deze
weersomstandigheden.
Als
de
laatste
lopers
bezig
zijn
aan
hun
laatste
kilometers
hardlopen
ga
ik
terug
richting
finish.
Daar
wacht
ik
samen
met
Mary-Lou
en
Floor
op
de
laatste
binnenkomers.
Veel
deelnemers
maken
er
gebruik
van
om
zich
bij
de
laatste
meters
bij
hun
teamleden
te
voegen
en
zo
als
drietal
over
de
finish
te
komen.
Ook
dat
levert
weer
lachende
gezichten
op
ondanks
alle
vermoeidheid,
nattigheid
en
verkleuming.
Als
fotograaf
heb
je
echter
geen
flauw
idee
wie
er
nu
het
snelst
is.
Voor
mij
persoonlijk
is
dat
ook
niet
zo
belangrijk.
Voor
mij
zijn
het
allemaal
winnaars.
Ik
sport
zelf
ook.
Ik
doe
aan
hardlopen
en
wielrennen
dus
ik
zou
goed
aan
deze
triathlon
mee
kunnen
doen.
Mijn
zwemmen
is
wat
minder
goed
maar
dat
hoeft
voor
dit
laagdrempelig
evenement
geen
probleem
te
zijn.
Ook
Floor
Bols
attendeert
mij
hier
op.
Het
zet
me
zelfs
even
aan
het
denken.
Maar
goed,
ik
zal
dan
een
keuze
moeten
maken
om
óf
deelnemer
óf
fotograaf
te
zijn.
Ik
heb
een
jaar
de
tijd
om
er
over
na
te
denken.
De
kans
is
echter
groot
dat
ik
toch
de
fotograaf
zal
zijn
mocht
de
organisatie
mij
weer
willen
uitnodigen
in
2020.
De
deelnemers
druppelen
binnen
en
sommigen
moeten
eerst
even
bijkomen
van
de
inspanning.
Het
is
dan
inmiddels
nog
even
wat
harder
gaan
regenen.
Alsof
er
nog
niet
genoeg
gevallen
is
vandaag.
Het
maakt
het
volbrengen
van
deze
triathlon
alleen
maar
knapper.
De
persoon
die
ik
toch
ook
in
mijn
verslag
wil
benoemen
is
de
omroeper.
De
dag
begon
vrij
makkelijk
voor
hem
omdat
hij
vooral
verslag
deed
vanuit
het
zwembad
gedurende
de
series
die
daar
van
start
gingen.
Later
is
hij
echter
naar
buiten
gegaan.
En
of
het
nu
hard
of
zacht
regende,
hij
bleef
volharden
in
het
geven
van
zijn
wedstrijdverslag.
Zonder
overkapping,
zonder
paraplu.
Enkel
met
zijn
petje
op.
Ik
heb
hem
dat
ook
persoonlijk
gezegd
en
aangegeven
dat
vaak
vergeten
wordt
hoe
belangrijk
vrijwilligers
zijn
en
mensen
zoals
hij.
Daarom
ook
langs
deze
weg
nog
een
keer:
“Je
bent
een
topper
Arjen
van
Wifferen“!
Als
uiteindelijk
de
allerlaatste
deelnemers
over
de
finish
zijn
gekomen
verzameld
iedereen
zich
in
de
kantine
van
het
sportcomplex
om
daar
te
wachten
op
de
laatste
prijsuitreikingen
van
de
dag.
Tussendoor
zijn
er
al
een
aantal
huldigingen
geweest
maar
deze
heb
ik
niet
mee
kunnen
nemen
vanwege
het
drukke
programma.
Ik
zorg
er
nu
dus
voor
dat
ik
deze
nog
wel
mee
kan
nemen.
Een
half
uurtje
geduld
kan
er
vandaag
wel
bij.
We
staan
hier
nu
immers
droog.
Ik
heb
even
de
tijd
om
mijn
apparatuur
wat
te
drogen
en
schoon
te
poetsen.
Als
de
huldigingen
plaats
gaan
vinden
sta
ik
zoals
het
hoort
samen
met
collega-fotograaf
Mary-Lou
voor
het
podium.
De
3
eerste
dames
en
heren
van
de
1/8
triathlon
komen
om
de
beurt
op
het
ereschavot
te
staan
om
hun
bekers
en
bloemen
in
ontvangst
te
nemen.
Daarna
volgen
nog
de
Trio-
en
Bedrijventriathlon
huldigingen.
Daarna
worden
wij
als
fotografen
nog
in
de
schijnwerpers
gezet
en
ontvangen
ook
een
bloemetje
namens
de
organisatie
onder
luid
applaus
van
de
aanwezigen.
Hartelijk
dank
daarvoor.
Er
zijn
helaas
(lees:
gelukkig)
geen
foto’s
van
deze
gebeurtenis
beschikbaar.
Mocht
dat
wel
het
geval
zijn,
deze
toesturen
mag.
De
organisatie
heeft
daarna
het
verzoek
aan
de
aanwezigen
om
na
te
denken
of
er
mensen
zijn
die
volgend
jaar
mee
in
de
organisatie
willen
komen.
Er
nemen
3
leden
afscheid
dus
alle
hulp
is
welkom.
Mocht
iemand
zich
geroepen
voelen
meld
je
dan
bij
de
organisatie
van
D’n
Bikse
Triathlon.
Als
laatste
word
aandacht
gevraagd
om
alle
vrijwilligers
die
deze
dag
actief
zijn
geweest
te
bedanken.
Een
oorverdovend
applaus
weerklinkt
van
de
aanwezigen
door
de
kantine.
En
dat
is
meer
dan
terecht.
Hulde
aan
alle
vrijwilligers
en
de
organisatie
van
D’n
Bikse
Triathlon.
Jullie
hebben
door
weer
en
wind
een
prachtig
evenement
mogelijk
gemaakt.
Dat
geld
vanzelfsprekend
ook
voor
iedereen
die
aan
het
evenement
heeft
deelgenomen.
Jullie
hebben
allemaal,
stuk
voor
stuk,
een
topprestatie
neergezet.
Ik
verheug
me
eerlijk
gezegd
al
op
de
2020
editie
mocht
die
er
komen.
Alleen
hoop
ik
dan
wel
op
wat
beter
weer
zodat
ik
een
mooiere
impressie
in
beeld
kan
maken.
In
de
fotogalerie
staan
toch
een
350
foto’s
van
deze
dag.
Een
mengeling
van
beelden
met
zwemmers,
fietsers,
hardlopers,
organisatoren,
vrijwilligers
en
toeschouwers.
Mocht
je
een
foto(‘s)
van
jezelf
tegen
komen
schroom
dan
niet
om
mij
een email te sturen om die op te vragen. Wellicht tot volgend jaar!