Wie is…..Kimberly Alkemade?

Kimberly Alkemade, van nachtmerrie naar toekomstdroom Deze   editie   van   “Wie   is…..?”   wordt   door   mij   speciaal   gereserveerd voor   Kimberly   Alkemade.   Haar   naam   zal   niet   bekend   klinken   bij mensen   buiten   de   atletiekwereld.   Dat   was   voor   mij   ook   het   geval tot   ik   in   2018   bij   AV   Attila   de   T-Meeting   wedstrijden   bezocht.   Mijn oog   viel   op   een   hardloopster   die   door   een   onderbeenamputatie met   een   zogenaamde   “blade”   liep.   Tijdens   haar   warming   up   was   ik     al   gefascineerd   en   dit   werd   bij   de   wedstrijd   alleen   maar   verergerd. Onvoorstelbaar   dat   iemand   op   deze   manier   zo   hard   kon   gaan.   Het dwong   bij   mij   respect   af   en   ik   ging   Kimberly   volgen   op   haar   social media   en   website.   Haar   hele   levensverhaal   lezend   kreeg   ik   een flashback.   Dat   nieuwsbericht   uit   1998   herkende   ik   nog   wel   vanuit de   krant   en   radio   destijds.   Dat   ik   daar,   ruim   20   jaar   later,   op   deze manier aan herinnerd wordt is toch wel bijzonder. Kimberly   Alkemade   is   geboren   op   29   maart   1990.   Haar   leven   verandert   op   8-jarige   leeftijd   in   één   grote   nachtmerrie.   Op   28   juli   1998   tijdens   een busreis   naar   hun   vakantie   in   Spanje   valt   de   chauffeur   ter   hoogte   van   het   Franse   Montélimar   in   slaap   en   rijdt   in   op   een   andere   bus   en   wagens   die   in een   file   staan.   De   gevolgen   zijn   enorm.   De   moeder   van   Kimberly   komt   bij   het   ongeluk   om   het   leven.   Haar   vader   en   twee   broers   zijn   lichtgewond. Kimberly   raakt   echter   levensgevaarlijk   gewond.   Ze   wordt   door   de   klap   uit   de   bus   geslingerd   en loopt   daarbij   zeer   ernstige   verwondingen   op.   Door   het   trauma   verliest   ze   direct   haar   volledige onderbeen   links.   Verder   heeft   ze   een   breuk   aan   het   linker   bovenbeen,   schedelbasisfractuur   en andere   ernstige   verwondingen.   Haar   leven   wordt   echter   wonderlijk   gered   door   de   medische specialisten.    Maar    het    leven    van    het    gezin    is    wel    drastisch    veranderd.    Een    traumatische nachtmerrie,   een   tragedie.   Kimberly   moet   leren   lopen   met   een   beenprothese.   Een   lange   tijd van   lichamelijk   en   psychisch   vallen   en   opstaan.   Met   hulp   van   haar   vader,   broers   en   een   tante komt   ze   er   uiteindelijk   weer   bovenop   en   staat   weer   positief   in   het   leven.   Via   een   andere orthopedisch   instrumentmaker,   Frank   Jol,   krijgt   ze   een   andere   beenprothese   waarmee   ze   veel mobieler   is.   Ook   krijgt   ze   van   hem   een   tweedehands   sportprothese.   Er   gaat   een   nieuwe wereld   voor   Kimberly   open.   Ze   wordt   hierdoor   zowel   fysiek   als   mentaal   sterker.   Dit   zet   haar aan   om   weer   te   gaan   sporten   nadat   ze   19   jaar   niet   meer   heeft   kunnen   joggen.   En   zo   loopt   ze op   12   juni   2017   haar   eerste   5   km   Ladiesrun   in   Eindhoven   binnen   30   minuten.   Haar   prestaties bij   het   sporten   (hardlopen,   volleybal   en   snowboarden)   gaan   steeds   vooruit   en   ze   vind   het   ook niet   meer   belangrijk   wat   anderen   wel   niet   van   haar   zullen   denken   als   ze   Kimberly   met   een beenprothese    zien.    Ze    laat    zelfs    haar    dagelijkse    beenprothese    niet    meer    afwerken    zodat duidelijk   zichtbaar   is   dat   ze   een   prothese   draagt.   Ze   komt   er   achter   dat   ze   droomt   van   “meer dan   een   normaal   leven   in   deze   maatschappij”.   Kimberly   was   ondertussen   al   drie   jaar   lang begeleidster   in   de   gehandicaptenzorg.   Dat   werk   vond   ze   leuk   maar   ze   wilde   meer.   Ze   wil   actiever   met   mensen   werken,   in   beweging   zijn.   Ze   wil mensen   helpen   meer   te   bewegen   en   hun   inspireren.   In   2017   zet   ze   de   stap   om   aan   een   paralympische   talentendag   mee   te   doen   in   Amsterdam.   Ze gaat   eigenlijk   voor   het   snowboarden   maar   wordt   na   de   atletiekronde   gescout   door   Arno   Mul,   de   bondscoach   van   het   paralympisch   Nederlands team.   Na   een   tijdlang   wikken   en   wegen,   vragen   stellen   en   uitzoeken   kiest ze   uiteindelijk   voor   atletiek.   Ze   begint   bij   Eindhoven   Atletiek   om   de   basis van   het   hardlopen   aan   te   leren.   Daarna   gaat   ze   naar   de   sprintgroep   van Prins   Hendrik   in   Vught.   Steeds   vaker   neemt   ze   echter   de   stap   om   op Papendal   te   gaan   trainen.   De   passie   voor   de   sprint   neemt   alsmaar   toe. Samen   met   haar   partner,   Hervé   Maas,   neemt   ze   dan   de   beslissing   te stoppen   met   haar   werk   in   de   gehandicaptenzorg.   Ze   behaald   haar   HBO diploma   Beweegcoach   en   richt   zich   volledig   op   atletiek.   Dat   diploma   van Beweegcoach   is   gericht   op   “Plan   B”:   mensen   levenslang   laten   bewegen. Ze    verzorgt    ondertussen    bootcamps    voor    kinderen    om    hun    ook    het plezier   van   het   bewegen   in   te   laten   inzien.   Ze   kan   vanaf   nu      dus   als “Beweegcoach”   en   “Personal   Trainer”   fungeren.   Daarmee   is   Plan   B   van Kimberly Alkemade inmiddels al vervult. Wat   is   dan   “Plan   A”?   Daarin   is   Kimberly   duidelijk.   Dat   zijn   de   Paralympische   Spelen   in   Tokio 2020!   Dat   is   haar   droom.   Dat   is   haar   ultieme   doel.   Maar   eerst   wil   ze   ook   in   november   2019 naar   het   WK   Para-atletiek   in   Dubai.   Ze   is   nu   inmiddels   een   officieel   nationaal   para-atleet geclassificeerd   in   de   klasse   IPC64   voor   enkel-geamputeerde   vrouwen.   Ze   wil   het   beste   uit zichzelf   halen.   Kimberly   heeft   niets   te   verliezen,   ze   kan   er   enkel   een   rijker   mens   van   worden.   Ik zie   haar   voor   het   eerst   aan   het   werk   in   mei   2018   hier   in   Tilburg   bij   de   T-Meeting.   Een   paar weken   later   wordt   ze   al   Nederlands   Kampioen   op   de   100m   sprint.   In   juli   2018   heeft   ze   haar eerste   test   met   een   échte   sprintblade.   Sinds   november   2018   is   ze   fulltime   atleet   op   Papendal en   traint   ze   daar   onder   leiding   van   de   hier   eerdergenoemde   bondscoach   Arno   Mul   bij   het paralympische   Nederlands   team.   Om   aan   het   WK   in   Dubai   deel   te   mogen   nemen   moet   ze natuurlijk   wel   aan   de   limieten   voldoen   op   de   100m   en   200m   sprint.   Haar   persoonlijke   records op   die   afstanden   in   2018   waren   13.79   en   29.07.   De   limieten   voor   dat   WK   zijn   echter   13.30   op de   100m   en   28.15   op   de   200m.   Om   het   zo   maar   te   zeggen,   nog   heel   wat   werk   aan   de   winkel voor   Kimberly   om   haar   doelstelling   te   kunnen   behalen.   Haar   trainingen   op   Papendal   laten dan   al   een   progressie   zien.   Begin   2019   is ze   op   training   geweest   in   Tenerife.   Later   in april   is   ze   ook   nog   op   stage   naar   Valencia gegaan.   Kimberly   doet   er   dus   alles   aan   om haar   plannen   te   verwezenlijken.   Op   24   mei   tijdens   haar   allereerste   internationale   competitie   in het   Zwitserse   Nottwil   boekt   ze   een   bijzonder   succes.   Ze   behaald   zowel   op   de   100m   (13.20)   als op   de   200m   (27.67)   de   WK   limiet.   En   ook   bij   de   T-Meeting   jongstleden   2e   Pinksterdag   laat Kimberly   Alkemade   zich   van   haar   ware   kant   zien.   Ze   evenaart   bijna   haar   tijd   op   de   100m   en verbeterd   haar   tijd   op   de   200m   van   27.67   naar   27.29   en   dat   is   amper   twee   weken   na   haar behaalde   WK   limieten   in   Zwitserland.   Zo   zie   je   maar   hoe   gefocust   Kimberly   is   om   haar   doelen   te bereiken.   Typerend   voor   haar   leven.   Van   een   klein   getraumatiseerd   meisje   naar   een   krachtige jonge    vrouw    die    een    levensdoel    heeft.    Van    een    nachtmerrie    naar    een    toekomstdroom.    En natuurlijk   levert   de   strijd   in   het   bereiken   van   haar   droom   soms   ook   nog   onzekerheid   en   verdriet op.   Maar   als   je   ziet   wat   Kimberly   Alkemade   in   haar   leven   al   heeft   doorstaan   kan   ik   alleen   maar bedenken   dat   ze   er   wel   komt.   Ik   wens   haar   heel   veel   succes   in   het   behalen   van   haar   droom.   Ik heb   er   het   volste   vertrouwen   in   dat   het   goed   gaat   komen.   Ik   blijf   haar   in   ieder   geval   volgen.   Kijk voor   haar   hele   levensverhaal,   haar   plannen,   blogs   en   de   wedstrijden   waar   ze   aan   deel   zal nemen op haar website. Je kunt deze vinden op het adres www.kimberlyalkemade.com   Overigens    is    Kimberly    Alkemade    lang    niet    de    enige    para-atleet    in    Nederland.    Dat    zijn    er natuurlijk   ontzettend   veel.   En   dat   zijn   net   zo   goed   stuk   voor   stuk   allemaal   doorzetters   met   ieder ook    weer    hun    eigen    verhaal.    Deze    voorstelling    omtrent    Kimberly    Alkemade    op    mijn    Sport Motions   website   is   dan   ook   ter   ere   van   alle   para-atleten   die   dagelijks   al   hun   energie   en   kracht opofferen    om    verder    te    kunnen    komen    in    hun    toekomstdromen.    En    deze    droom    is    voor iedereen   vanzelfsprekend   weer   totaal   verschillend   en   op   een   eigen   niveau   gelegd.   Het   respect van   mijn   kant   is   daarom   ook   voor   iedereen   bedoeld,   voor   alle   para-atleten.   Er   zou   in   mijn   ogen     ook   best   wel   wat   meer   aandacht   mogen   zijn   voor   deze   sporters.   Niet   omdat   ze   anders   zijn   maar omdat   ze   er   waarschijnlijk   nóg   harder   voor   moeten   werken   dan   de   “gewone”   sporter.   En   dat geldt   bovendien   ook   voor   het   financiële   gedeelte.   Veelal   moeten   deze   sporters   eigen   middelen gebruiken om hun sport te kunnen blijven  beoefenen om zodoende hun droom waar te kunnen maken.   Ook   dat   maakt   het   naar   mijn   idee   voor   hun   ook   weer   een   stuk   moeilijker.   Het   zou   zonde zijn    als    een    para-atleet    door    financiële    omstandigheden    zou    worden    beperkt    in    zijn/haar activiteiten.   Sponsoren   zijn   daarom   altijd   welkom   denk   ik.   Het   zou   alles   voor   deze   para-atleten dan weer “iets” makkelijker maken.