Wie is…..Greg van Hest?

Greg van Hest, hét Tilburgs hardloopfenomeen In   deze   editie   van   “Wie   is…..?”   presenteer   ik   een   rasecht   Tilburgs sportman.   Als   je   stadgenoten   vraagt   om   een   Tilburgse   hardloper bij   naam   te   noemen   dan   zal   zeker   90%   antwoorden   met   “Greg   van Hest”.   De   jonge   generatie   zal   nu   misschien   de   naam   Robin   van   Riel zeggen.   Maar   Greg   van   Hest   is   de   persoon   die   ik   op   deze   pagina aan   jullie   presenteer.   Zelf   doe   ik   pas   zo’n   3   jaar   aan   hardlopen   als recreant.   De   naam   Greg   van   Hest   is   bij   mij   al   erg   lang   bekend.   Hij is   voor   Tilburg   een   sportman   waar   je   trots   op   bent.   Het   is   voor   mij dus   een   eer   dat   Greg   aan   “Wie   is…..?”   wil   meewerken.   Ik   kom   hem met   enige   regelmaat   tegen   bij   het   hardlopen   in   het   buitengebied van   Moerenburg.   Er   is   echter   niet   meer   tijd   dan   een   begroeting   op afstand   aangezien   hij   een   veel   harder   tempo   heeft   dan   ons.   Dit   is dus wel een goede manier om Greg persoonlijker te leren kennen. Greg   wordt   geboren   op   4   juni   1973   als   zoon   van   Ad   van   Hest   die   een   professioneel   wielrenner   lijkt   te   worden   tot   een   ongeluk   op   de   wielerbaan   in Zürich   in   1967   hem   dat   belemmert.   Greg   van   Hest   werd   op   6-jarige   leeftijd   lid   van   de   Tilburgse   Atletiek   Vereniging   Attila   waarna   zijn   vader   Ad   ook ging   hardlopen.   Nadat   Greg   enkele   jaren   later   gestopt   is   met   atletiek   gaat   hij   bij   de   Tilburg   Road   Runners   trainen,   de   club   die   zijn   vader   Ad   dan inmiddels   heeft   opgericht.   Vanaf   dat   moment   is   zijn   vader   ook   zijn   trainer.   Als   je   Greg   naar zijn   karakter   vraagt      geeft   hij   aan   dat   hij   rustig   is   maar   ook   eigengereid,   koppig,   vastberaden en   een   doorzetter.   Alle   ingrediënten   dus   om   een   succesvol   hardloper   te   worden.   En   dat   wordt hij   ook.   “Als   je   iets   leuk   vind   om   te   doen,   zal   je   er   ook   succesvol   in   zijn/worden”.   Het   is   een levensmotto   van   Greg   en   hij   heeft   ruim   bewezen   dat   dit   klopt.   Hij   specialiseerde   zich   op   de langere   wegafstanden   als   10   en   20   kilometer.   Maar   ook   de   halve   en   hele   marathon   lagen   hem goed.   Hij   is   dan   ook   van   1994   tot   2009   topsporter   geweest   en   heeft   in   die   tijd   de   nodige successen   behaald.   Samen   met   hulp   van   zijn   vader   Ad.   Zijn   eigen   gang,   zijn   eigen   weg.   Want hoe   raar   het   ook   klinkt,   échte   voorbeelden   en/of   helden   in   de   sport   heeft   hij   nooit   gehad. Enkel   bewondering   en   respect   voor   andere   sporters   zoals   Miguel   Indurain   destijds   in   het wielrennen.   Of      hedendaags   voor   atlete   Susan   Krumins,   hoe   zij   haar   sport   bedrijft   en   een   pad bewandeld   om   tot   de   beste   lange-afstand   loopsters   van   de   wereld   te   behoren.   Zoals   gezegd behoorde   Greg   in   zijn   hoogtijdagen   ook   tot   de   wereldtop.   Hij   werd   tot   7   maal   toe   Nederlands Kampioen   op   verschillende   afstanden:   6x   op   de   weg   en   1x   bij   het   veldlopen.   Hij   heeft   nog steeds   de   nationale   records   op   de   10   km   onder   23   op   de   baan,   gelopen   in   28.29   in   Dublin 1994,   de   20   km   weg   in   58.04   in   Alphen   aan   den   Rijn   1999   en   de   ½   Marathon   (zie   verderop). Die   records   staan   al   bijna   20   jaar   in   de   boeken   en   dat   is   op   zijn   zachtst   gezegd   opzienbarend. En   eigenlijk   heeft   hij   óók   het   record   op   de   10   km.   Dat   liep   hij   met   27.51   in   Waddinxveen   (1995) maar   dat   werd   vreemd   genoeg   maar   tot   2007   erkend   terwijl   het   toch   officieel   AIMS   en   Atletiek Unie   gemeten   was.   Om   één   of   andere   duistere   reden   is   dit   record   echter uit   de   Atletiek   Unie   verdwenen   terwijl   het   op   de   IAAF   en   AIMS   rankings nog   gewoon   vermeld   staat.   Greg   kwam   daar   zelf   pas   achter   toen   Abdi Nageeye   werd   aangemerkt   dat   hij   het   Nationale   record   verbeterd   had. Zoiets   lijkt   me   aardig   frustrerend   en   dat   is   het   ook   voor   Greg.   Ik   hoop voor   hem   dat   dit   nog   ooit   recht   gezet   wordt   door   de   Atletiek   Unie.   Zijn mooiste   overwinning   is   de   halve   Marathon   van   Egmond   aan   Zee   in   1999. Het   jaar   daarvoor   nam   hij   er   voor   het   eerst   deel   aan   die   wedstrijd.   Toen werd   hij   op   de   eindsprint   geklopt   door   de   Mexicaanse   topper   Germán Silva.   Maar   in   1999   nam   hij   vanaf   1   km   de   leiding   in   Egmond   aan   Zee   en was   hij   door   niemand   bij   te   houden.   Hij   verpulverde   daar   het   record   en kwam   in   1.01.19   als   eerste   over   de   finish.   Iets   wat   hij   niet   kon   geloven toen   hij   op   de   boulevard   richting   finish   liep   en   de   tijd   op   het   bord   zag staan.   Er   wordt   door   veel   hardloopkenners   nog   steeds   over   dat   moment gesproken.   Het   jaar   1999   was   sowieso   een   topjaar.   Ruim   2   maanden   na Egmond   aan   Zee   liep   Greg   het   nationale   record   in   de   City   Pier   City   loop in   Den   Haag   op   diezelfde   halve   Marathon   afstand:   1.01.07!!   Zoals   gezegd heeft   geen   enkele   Nederlandse   hardloper   deze   tijd   nadien   nog   weten   te verbeteren.   En   die   wedstrijden   werden   destijds   gelopen   op   schoenen   die totaal   niet   te   vergelijken   zijn   met   de   hedendaagse   hardloopschoenen. Greg   wijst   naar   een   paar   oude   schoenen   die   op   een   stellage   in   zijn winkel    staan    te    pronken.    Een    paar    “ouderwetse”    schoenen    komen tevoorschijn.   Het   zijn   de   schoenen   waarop   Greg   in   zijn   hoogtijdagen   liep. Bijzonder     dat     hij die    nog    heeft    en om   die   hier   te   zien. In   2000   nam   Greg   van   Hest   ook   deel   aan   de   Olympische   Spelen   in   Sydney.   Iets   wat   veel mensen   niet   echt   weten.   Eerlijkheidshalve   wist   ik   het   zelf   ook   niet   tot   ik   research   ging   doen. Hij   werd   daar   25e   op   de   Marathon.   Dat   maakt   Greg   van   Hest   voor   mij   een   nóg   grotere sportman    uit    mijn    geboortestad.    Een    “kruikenzeiker”    die    op    de    Olympische    Spelen    actief geweest   is.   Het   Olympische   Spelen   pak   van   het   Nederlandse   team   uit   Sydney   2000   staat   sinds een    jaar    in    de    winkel    van    Greg    gestald    als    herinnering.    Na    2000    kende    Greg    een    hele vervelende   tijd.   Veel   blessureleed   hield   hem   lang   van   presteren   af.   Operaties   volgden   aan   zijn achillespees.   Een   lange   herstel   en   oefenperiode.   Ondertussen   werd   hij   ook   nog   vader   en startte   hij   met   zijn   eigen   winkel.   Een   erg   drukke   tijd   gecombineerd   met   topsport   bedrijven. Veel   en   hard   trainen,   gezond   eten   en   veel   slapen.   Pas   rond   2008   viel   alles   weer   op   zijn   plek.   Hij presteerde   weer   en   liep   zichzelf   in   dat   jaar   naar   de   Nationale   titel   op   de   Marathon   van Eindhoven   in   een   prachtige   tijd   van   2.15.37,   een   tijd   die   ruim   voldeed   aan   de   limiet   voor   het WK   Marathon   in   Berlijn   2009.   Er   zou   een   team   van   4   lopers   naar   Berlijn   gaan.   Het   zou   voor Greg   een   mooie   bekroning   en   afscheid   zijn   van   zijn   carrière.   Maar   2   maanden   voor   dat   WK besloten    2    andere lopers   om   voor   een andere   wedstrijd   te   kiezen.   Daarom   besloot   de   Atletiek   Unie   per   direct om   niemand   meer   af   te   vaardigen.   Daar   ging   de   droom   van   Greg   en   zijn goede   vriend   Marin   Lauret,   die   ook   mee   zou   lopen.   Een   slag   bij   heldere hemel    noemt    Greg    deze    situatie    zelf.    Het    is    iets    wat    hij    ziet    als    zijn vervelendste   sportmoment.   Hij   zat   in   zijn   nadagen   en   wist   dat   dit   WK   in Berlijn   de   laatste   kans   zou   zijn   om   deel   te   kunnen   nemen   aan   een   groot toernooi.   Het   mocht   niet   zo   zijn.   En   zo   nam   Greg   van   Hest   in   2009   het besluit   te   stoppen   met   zijn   topsportcarrière.   Hij   liep   in   de   jaren   daarna nog   wel   regelmatig   wedstrijden,   vooral   in   de   omgeving   van   Tilburg   en omstreken.   Sinds   2015   neemt   Greg   geen   deel   meer   aan   wedstrijden.   Zijn lichaam   laat   hem   dat   niet   meer   toe   na   al   die   jaren   topsport.   Hij   heeft laatst   nog   even   gedacht   over   deelname   aan   een   Marathon   maar   is   daar wegens   rugklachten   vanaf   gestapt.   Hij   loopt   nu   nog   4   tot   5   keer   per week   zijn   kilometers   door   Moerenburg   om   fit   te   blijven.   Hij   let   ook   wat meer   op   zijn   eten.   En   dat   moet   je   ook   als   sporter.   Hoewel….   Als   ik   hem vraag   naar   een   leuke   anekdote   komt   Greg   met   het   volgende   aanzetten: In   1998   was   Greg   in   Japan   voor   een   30   km   wedstrijd.   Zijn   vader   Ad vergezelde   hem.   De   avond   voor   de   wedstrijd   waren   er   alleen   maar   wat kleine   Japanse   gerechten   te   krijgen   in   het   hotel   waar   ze   verbleven.      Geen pasta   dus.   Ad,   die   dus   ook   zijn   trainer   was,   ging   op   pad   om   iets   te   gaan zoeken.   Hij   kwam   terug   met   een   grote   zak   friet   en   kipburgers   van   een bekende   Burgerketen.   Niet   écht   een   maaltijd   die   een   topsporter   voor zijn   wedstrijd   zou   moeten   nuttigen.   De   volgende   dag   van   de   wedstrijd was   het   ijzig   koud,   sneeuw   en   harde   wind.   Na   1   km   hardlopen   nam   Greg “letterlijk”   de   benen   en   liep   iedereen   aan   flarden.   En   zo   zit   presteren   dus   ook   vaak   “tussen   de   oren”.   Het   was   een   jaar   waar   hij   mentaal   ontzettend sterk   was.   Dat   is   hij   nu   nog   maar   dan   op   een   ander   niveau.   Hij   blijft   dus   zelf   nog   regelmatig   als   “recreant”   lopen.   Iets   wat   zijn   vrouw   Femke   ook doet.   Hoe   kan   het   anders   als   je   Greg   als   man   hebt.   Maar   ook   zijn   2   dochters   zie   je   al   regelmatig   aan   de   start   van   loopwedstrijden,   vooral   de   oudste, Gwen.   Wie   weet   kan   ik   over   een   aantal   jaren   Gwen   van   Hest   hier   in   deze   “Wie   is…..?”   pagina   voorstellen.   Het   is   dus   wel   een   “hardloopgezin”.   Maar goed,   dat   is   niet   gek   natuurlijk.   En   er   is   niets   mis   mee.   Naast   hardlopen   vind   Greg   ook   wielrennen   leuk.   Niet   alleen   kijken   op   televisie   maar   ook   om dat   zelf   te   doen.   Daarnaast   steekt   hij   zijn   tijd   natuurlijk   ook   in   zijn   winkel,   de   hardloopspeciaalzaak   Runshop   Greg   van   Hest,   gelegen   aan   het Wilhelminapark   in   Tilburg.   Daar   helpt   ook   zijn   vader   zo   af   en   toe   nog   mee.   Greg   probeert   ook   om   wat   recreanten   te   helpen   met   advies   en trainingschema’s.      En   zo   ziet   zijn   toekomst   er   dus   ook   uit. Hardlopen    op    recreantenbasis,    het    runnen    van    zijn winkel,   tijd   steken   in   zijn   gezin   en   het   helpen   van   andere lopers     door     advies     en     begeleiding.     Het     leven     van presteren    is    voorbij.    Hij    is    iemand    die    nu    met    weinig tevreden   is,   “zolang   de   schoorsteen   maar   blijft   branden” noemt   hij   het   zelf.   Als   hij   en   zijn   gezin   maar   gezond   zijn en   het   goed   hebben.   En   dat   is   ook   een   hele   grote   en mooie   prestatie.   Greg   van   Hest,   hét   hardloopfenomeen van   Tilburg.   Zo   mag   je   hem   toch   gerust   zien.   Zo   zie   ik hem.   Ik   zal   hem   waarschijnlijk   nog   wel   vaker   blijven   zien. In      het      gebied      Moerenburg      als      hij      tijdens      onze hardloopsessie   weer   voorbij   komt   rennen   op   een   voor ons   onnavolgbaar   tempo.   Meer   dan   een   “Hey   Greg”   zit   er dan waarschijnlijk niet in…