Profwielerronde Etten-LeurOp deze zondag 18 augustus staat het centrum van Etten-Leur in het teken van de TechnoGroup Profwielerronde die dit jaar alweer voor de 13e keer gehouden wordt. Voor mij is het echter de eerste keer dat ik bij dit evenement aanwezig ben. Wat zeg ik. Het is mijn allereerste wielerwedstrijd op de weg die ik als fotograaf bezoek. Dit is dan ook nog last-minute toegevoegd aan mijn evenementen. Via contact met Ad van den Wijngaart verkrijg ik op het laatste nippertje een pers-accreditatie waarvoor ik hem ook via deze weg nogmaals hartelijk dank. De organisatie heeft met behulp van sponsoren een waar internationaal startveld weten te verkrijgen. Om te beginnen is Egan Bernal gestrikt. Deze 22-jarige Colombiaan verraste iedereen door bij zijn eerste Tour de France de eindoverwinning te pakken. Daarnaast zien we het Slowaakse sprintkanon Peter Sagan aan de start. Hij won dit jaar bij de Tour de France voor de zevende keer de groene trui. De Italiaan Elia Viviani is ook van de partij. Hij werd vorige week nog Europees Kampioen op de weg in Alkmaar. Ook de Ecuadoraan Richard Carapaz, die dit jaar de Giro won is in Etten-Leur te zien. Nederlanders die bij de top horen zien we hier vanzelfsprekend ook aan de start. Steven Kruijswijk van Jumbo-Visma werd dit jaar op fantastische wijze 3e in de einduitslag en hij zal hier dan ook flink toegejuicht worden. Hij brengt overigens ook zijn ploeggenoot Antwan Tolhoek mee. Verder zien we namens Trek-Segafredo de mannen Bauke Mollema en Koen de Kort aan de start. Andere namen die we op de startlijst zien zijn onder andere nog Fabio Jakobsen en Sebastian Langeveld. Dus er mag terecht gezegd worden dat er behoorlijk wat “sterren” te zien zijn bij de Profwielerronde Etten-Leur. Er gaat de organisatie niets te ver. Op zondagmorgen zullen Sagan, Viviani en Kruijswijk met een privéjet opgehaald worden in Monaco om hier vervolgens aan de start te kunnen verschijnen. Toch wel indrukwekkend in mijn ogen. Ik vind het persoonlijk ook mooi om deze beroemde renners nu van dichtbij te kunnen zien. Sinds ruim anderhalf jaar zit ik zelf ook op de wielrenfiets en ik keek ieder jaar al naar de grote rondes op de televisie. Maar ik ben hier dus niet voor mezelf maar om verslag te doen op Sport Motions. Bijzonder is het wel. Natuurlijk zijn er ook andere wedstrijden gepland deze dag. We zien een aantal oud-profs over het parkoers rijden vandaag en er is ook een dameswedstrijd. Aan de start zien we Puck Moonen van Lotto-Soudal. Het weer zal hopelijk geen spelbreker zijn vandaag. Gisteren regende het al redelijk en vannacht en in de ochtend zijn er behoorlijke buien gevallen. Het ziet er naar uit dat het rond de middag verbeterd en hopelijk houden we het dan de rest van de dag droog. Om 11.30 uur is het richting Etten-Leur waar ik op het binnenterrein mijn perskaart en fotograafhesje ophaal. Als ik daarna aankom bij de start en finish zijn juist de laatste kinderen klaar met hun “dikkebandenrace”. Deze en de sponsorrit heb ik dus wel gemist. Ik ben echter wel op tijd om een 4-tal oud-profwielrenners aan de start te zien verschijnen voor een koppelwedstrijd. De koppels bestaan uit niemand minder dan Joop Zoetemelk en Peter Winnen met daarnaast Steven Rooks en Jean-Paul van Poppel. Zij worden eerst gepresenteerd aan het publiek en delen dan een tweetal cheques uit aan de Stichting ALS Nederland. Bij elkaar toch ruim een mooie 12.000 euro. Daarna starten de 2 koppels vlak na elkaar voor hun “wedstrijd” en het mag geen verrassing zijn dat Steven Rooks en Jean-Paul van Poppel het snelst zijn over de 4 rondjes die ze moeten rijden. Het leeftijdsverschil met Joop Zoetemelk en Peter Winnen is dan in hun voordeel. Maar het belangrijkste is dat ze dit met plezier doen en dat straalt ook van hun gezicht af. Mooi om ook deze helden van weleer hier in levende lijve aan het werk te zien. En ze dragen daarbij ook nog eens hun originele shirts uit de Tour de France, echt vintage truien dus en heel wat minder comfortabel dan de huidige moderne tenues. Het is dan inmiddels 13.00 uur en wordt er gestart met het voorstellen van de profwielrenners op het podium. Om de beurt worden de rijders gepresenteerd op aflopend startnummer. De toppers komen dus als laatste maar er staan er al wel een aantal klaar. Jakobsen, Tolhoek, de Kort, Mollema, en Carapaz komen achtereenvolgens voorbij. Bij Carapaz moet een tolk aan te pas komen aangezien die geen woord Engels blijkt te kunnen. Het valt me op dat al deze “grootheden” helemaal niet zo groot zijn. Figuurlijk gezien dan. Er zit bij de meesten werkelijk geen grammetje vet aan en zien er wat magertjes uit. Maar het zijn natuurlijk afgetrainde lichamen waarbij alles wat je ziet spierweefsel is. Dat moet ook wel wil je op dit niveau het hoogste bereiken, zeker in de bergen. Er worden tussendoor al de nodige handtekeningen uitgedeeld langs het parcours. Kruijswijk, Viviani en Sagan zijn er echter nog niet en het blijkt dat het vliegtuig waarmee de heren opgehaald zijn een noodlanding gemaakt heeft in Luxemburg vanwege een technisch mankement maar inmiddels wel gearriveerd zijn. Daarom mag nu eerst Egan Bernal komen ter presentatie. Aan de kant staan veel mensen met Colombiaanse vlaggen en spandoeken. Mooi dat zoveel mensen kunnen genieten van een sportheld uit hun land. Het is sowieso erg druk met publiek en dan is dit nog maar een klein deel van het parcours. Ik hoor dan mensen roepen en klappen en zie dat zowel Steven Kruijswijk als Peter Sagan en Elia Viviani aan komen lopen. Dan zie je meteen hoe populair een man als Sagan is. Hij weet het publiek als geen ander te bewerken en neemt daar ook alle tijd voor zolang dat kan. En dus worden ook deze laatste drie renners op het podium geïntroduceerd aan het publiek. Niet dat dit nodig is natuurlijk maar het is toch uniek te noemen dat deze mannen hier in Etten-Leur staan. En met zo’n groot aantal toppers. Het is duidelijk dat ze hier in Etten-Leur wel erg veel en goede sponsoren hebben en dat is in deze tijd ook bijzonder. Hopelijk kan de organisatie dit ook zo houden. Profwielerronde Etten-Leur zal daardoor alleen maar stijgen in aanzien. De tijdrit gaat dan van start en ik moet snel naar de andere kant van het parcours omdat deze op het Marktplein is. Daar staan de renners te wachten tot ze om de beurt van start kunnen. Een grote massa mensen staat hier langs de hekken. Er worden handtekeningen gegeven, selfie’s met renners gemaakt en korte praatjes. Het is mooi om te zien hoe het talrijke publiek betrokken wordt door de rijders. Carapaz en Bernal blijven een beetje in het midden staan praten met elkaar al zittend over hun fiets. Viviani, Mollema, Kruijswijk en vooral Sagan nemen volop de tijd om met het publiek interactie te hebben. Iets wat in een grote ronde als de Tour de France niet echt mogelijk is. Dat maakt zo’n evenement als hier zo bijzonder. Op het startpodium staat burgemeester Miranda de Vries met een pistool in haar hand. Een startpistool wel te verstaan. Ze houd het pistool omhoog alsof ze een schot af gaat vuren als ik haar in het vizier neem met mijn camera. “Dat hoor je toch niet op de foto” roept ze al lachend. Beste mevrouw de burgemeester, u staat wel mooi in mijn verslag vermeld met een leuke foto erbij. De tijdrit wordt gewonnen door Peter Sagan voor Bauke Mollema en Sieben Wouters. Er volgen later nog een criterium en een puntenkoers alvorens het eindklassement opgemaakt kan worden. Dat criterium staat als volgende op het programma en dus is het voor de pers weer verhuizen naar het start en finish gebied aan de andere zijde. Gelukkig is het parcours niet al te groot en ben je vrij snel aan de andere zijde. We zitten echt midden in het centrum en dat maakt het compact. In dat gebied aangekomen is er eerst nog de huldiging van de tijdrit met Sagan, Mollema en Wouters. Bij deze uitreiking zien we ook de aardige burgemeester van Etten-Leur weer verschijnen. Het weer houd zich tot nu toe ook aardig goed, het is soms bewolkt maar daar blijft het voorlopig bij. Dat is zowel voor de pers als de rijders en publiek ook wel prettig. Tijdens de wedstrijd zijn Koen de Kort (Trek-Segafredo) en Sjoerd van Ginneken (Roompot/Charles) er al snel vandoor en houden een redelijk tijdje stand. Sagan voegt zich daarna bij hen en volgt de rest van het veld op korte afstand. Tegen het eind van de koers zijn het Sagan, Carapaz en Viviani die een kleine voorsprong nemen op Mollema, Bernal en Kruijswijk. In de sprint wint Viviani van Sagan. Carapaz eindigt als 3e en zo weten we wie er dadelijk op het podium verschijnen. Kruijswijk, Mollema, Bernal, Jakobsen, de Kort, van Ginneken en Honig maken de top 10 vol. Op het podium kunnen de drie lieftallige rondemissen de renners weer voorzien van bloemen, kussen en eeuwige roem. Terwijl de huldiging plaatsvindt rijden de dames zich al warm over het parcours. De zon laat zich heel even zien maar deze is nog steeds omringd door flink wat wolken. Eenmaal opgesteld bij de startlijn krijgt vooral Puck Moonen veel aandacht van de aanwezige pers. De 42 dames starten om 15.30 uur hun wedstrijd over 35 ronden. De groep blijft voor een groot gedeelte vrij dicht bij elkaar. Het is dan een klein beetje gaan regenen maar dat is van korte duur en het geeft gelukkig weinig problemen op het parcours. Hoewel, Femke de Vries komt ten val bij het uitkomen van de laatste bocht. Rozemarijn Ammerlaan en Denise Grimberg weten haar nog net te ontwijken maar Inge Mostert valt over haar heen. Marielle Rockland weet ook maar net uit de gevarenzone te blijven. Gelukkig valt de fysieke schade mee maar voor de Vries en Mostert is de wedstrijd over. Hulp is snel ter plaatse en ook dat is dus prima geregeld door de organisatie. Met nog een ronde of vijftien te gaan nemen Paulina Rooijakkers (CCC-Liv) en Merel Hofman (SWABO) een voorsprong op de rest. De achtervolgende groep breekt vervolgens in stukken. De twee koploopsters nemen iedere ronde een iets grotere voorsprong. Quinty Ton stopt vlak voor mijn neus met een naar mij aanziend aanlopend achterwiel. Zij vervolgd later wel de race maar is begrijpelijk gedesillusioneerd. Als dan Rooijakkers en Hofman een paar ronden voor het einde naar elkaar beginnen te kijken komt de groep weer ietsjes dichterbij. Maar de dames nemen op tijd hun snelheid weer op en het is de laatste 100 meter Hofman die de sprint aangaat en duidelijk nog de betere benen overheeft. Met opgestoken vinger komt ze over de finish om haar overwinning te vieren. Een stuk achter komt de groep die gaat sprinten voor de laatste plek op het podium. Deze 3e plaats wordt Natalie van Gogh (SWABO) verzekerd. Zij rekent in de sprint af met Bakker, van de Ree en Koster. Bossuyt, van Twisk, Jongerius en Dommanschet maken de top 10 vol. Britt Knaven (dochter van Servais) wordt 12e en Puck Moonen eindigt als 17e. Zij wordt meteen gemaand door de omroeper om bij hem te komen. Maar Puck wil eerst de winnares feliciteren en zo hoort dat ook. Vervolgens wordt ze dan geconfronteerd met haar Instagram populariteit en dat vind ik dan weer jammer. Zij is hier om te wielrennen, niet om haar Instagram account te promoten. Maar dat is mijn persoonlijke mening. De huldiging van de dames vind dan meteen plaats want de mannen profs moeten hierna nog de puntenkoers afwerken. Op het podium staan een drietal blijde dames die hun bloemen in ontvangst mogen nemen. De zon laat zich nu wat meer zien en dat is lekker. Het zal nu verder droog blijven en dat komt het evenement ten goede. De mannen hebben zich weer opgesteld bij de start omringd door de rondemissen. Er worden dus weer de nodige plaatjes geschoten door de aanwezige pers. De mannen mogen dan op weg voor hun koers over 18 ronden waarbij er op de streep telkens punten te verdienen zijn. Ik besluit om ook nu, net als bij de dameskoers, het stuk bij en voor de laatste bocht te pakken om foto’s te maken. Zo blijf ik toch in de buurt om op tijd voor de finish terug te zijn. Al na enkele ronden nemen Bernal en Kruijswijk gezamenlijk het initiatief en demarreren uit de groep weg. Het geluk is echter niet aan de zijde van Bernal want hij rijdt vlak daarna lek met zijn achterwiel. Steven Kruijswijk zit nu dus alleen aan kop. De groep komt daarna voorbij en even later gevolgd door Bernal die al staand op de pedalen de druk van het wiel probeert te houden om zodoende veilig in het finishgebied te komen. Daar wordt zijn fiets gerepareerd en krijgt hij een geheel nieuw achterwiel geplaatst. Als Kruijswijk dan weer over de finishlijn komt voor de volgende ronde mag Egan Bernal bij hem aansluiten om zodoende gewoon “in koers te blijven”. Normaal gesproken zou dit natuurlijk nooit kunnen maar bij zo’n criterium kan dit gewoon gedaan worden. Een enkeling zal hier een probleem van maken. De renners al helemaal niet, die doen gewoon wat ze doen. Lekker rondrijden en het publiek vermaken zoals het hoort. Tenslotte gaat het hier alleen om de eer en niet om de grote prijzen zoals in de Giro, Tour of Vuelta. Dus ook met deze ronde achterstand rijdt Bernal gewoon vooraan en doet hij mee om de einduitslag. De omroeper is zo enthousiast bezig dat hij even vergeet dat hij op het parkoers loopt maar hij wordt door roepende renners geattendeerd. Het loopt echter goed af. Afwisselend komt dan Kruijswijk en dan weer Bernal als eerste over de streep om de volle punten te pakken. Carapaz komt ten val maar wordt al snel te hulp geschoten door de medische medewerkers. Met nog een paar ronden te rijden zal de achterliggende groep de 2 koplopers niet meer inhalen. Zo sprokkelt Steven Kruijswijk steeds zijn punten binnen om langzaam aan in te lopen in de tussenstand op Sagan. In de laatste ronde geeft hij Bernal de genadestoot door hem los te rijden. Dus rijdt Steven Kruijswijk met opgeheven armen al juichend over de finish en krijgt hij een ovatie van het aanwezige publiek. De tenger ogende, vriendelijke Nederlander waar zoveel kracht in zit. Bernal komt als tweede over de finish luid aangemoedigd door de Colombiaanse fans. In de sprint wint Elia Viviani voor Fabio Jakobsen en Maarten van Trijp. Peter Sagan houdt het voor gezien en laat zich uitdrijven over de finish. In een uit elkaar getrokken veld komt de rest een voor een binnen. Dan worden er voor het podium dranghekken gezet en moeten de fotografen daar achter gaan staan. De organisatie maakt het nu voor het publiek nóg leuker want het parkoers wordt vrijgegeven en ze mogen dus bij de huldiging komen staan. Het toetje op de taart zullen we maar zeggen. En daar wordt gretig gebruik van gemaakt. Het staat binnen mum van tijd volgepakt met toeschouwers. Eerst wordt de rit van de puntenkoers gehuldigd en dus zien we Kruijswijk vergezeld met Bernal en Jakobsen op het podium verschijnen. Zij hebben in deze koers achtereenvolgens de meeste punten verzameld. Maar dan moet ook de huldiging voor het eindklassement nog gedaan worden. Tussendoor bekijk ik de fietsen van Kruijswijk en Bernal eens goed. Die staan recht voor mijn neus tegen het podium aan. Daar is mijn fiets gewoon simpel speelgoed bij. Maar goed, zij zullen deze fietsen ook niet zelf hoeven te bekostigen. Ik ben maar tevreden met wat ik heb. Het eindklassement is opgemaakt en op de derde plaats eindigt Peter Sagan. Die neemt zoals iedere keer de tijd om het publiek te bespelen. Er zijn sporters die iets uitstralen, die iets aparts hebben. Sagan is er daar eentje van in mijn ogen. En dat weet hij zelf maar al te goed. De ietwat verlegen ogende Egan Bernal is tweede geworden en ook hij krijgt voor de zoveelste keer vandaag een aantal handen, kussen en bloemen. Maar grote winnaar is Steven Kruijswijk die op het hoogste schot plaatsneemt. Al lachend en zwaaiend begroet hij het joelende publiek. De omroeper roept om de beurt de voornamen op van de 3 mannen waarop het publiek de achternaam mag schreeuwen. De rijders kunnen er zelf ook wel om lachen en nemen met voldoening al het geklap en gejuich in ontvangst. Als ze daarna van het podium af gaan komen ze vanzelf in de mensenmassa terecht. Of ze dat nu willen of niet. Gelukkig worden ze wel wat beschermd door een aantal begeleiders want anders komen ze er nooit doorheen. Zo zie je maar hoe populair het wielrennen is en dan vooral deze mannen. Mooi om te zien. En dat allemaal in goede orde. Er gebeuren vandaag helemaal geen gekke dingen, iedereen gedraagt zich netjes. En dat is mede te danken aan de manier van organiseren denk ik. Er is veel mogelijk in Etten-Leur. Het publiek heeft er gratis toegang, het parkoers is compact en overal bereikbaar. Er is een speciaal VIP-dorp en ook een Jumbo Tribune waar je zicht hebt op het start en finishgedeelte. Daar hangt dan wel de kosten van een ticket aan vast maar dat mag ook. Dan de grote namen van renners die hier aantreden. De organisatie kan trots zijn op hun sponsoren die dit mogelijk maken. Maar laten we vooral niet de mensen vergeten die dit organiseren en in goede banen leiden van verkeersregelaar tot stewards, van renner tot medische dienst. Van jury tot omroeper en alle andere vrijwilligers die daarbij komen kijken. Maar laat ik ook mezelf en mijn collega’s van de pers niet vergeten, die besteden hier ook de nodige tijd en aandacht aan. Als ik nadien mijn fotograafhesje ingeleverd heb loop ik langs de Markt terug naar mijn auto. Het ziet daar echt zwart van de mensen op het plein. Gezelligheid ten top met muziek, hapjes en drankjes bij de omliggende horeca. Het is zelfs nog veel drukker dan ik er tot nu van gedacht had. Zo wordt er door iedereen, inclusief het publiek, een prachtig evenement van gemaakt. Ik ben blij dat ik namens Sport Motions hiervan getuige kon en mocht zijn. Het heeft een behoorlijke indruk op me achtergelaten. Ik hoop werkelijk dat ik dit evenement vaker kan bezoeken om verslag te doen. We zullen het zien. Voor meer informatie, media, uitslagen omtrent dit evenement kun je terecht op de website van de Profwielerronde Etten-Leur via www.profwielerrondeetten-leur.nl. Ik kan een bezoek aan deze profwielerronde alleen maar aanbevelen. In de fotogalerie kun je een uitgebreide impressie zien van de TechnoGroup Profwielerronde Etten-Leur 2019.