Sport Motions 2019

D’n Bikse Triathlon Hilvarenbeek Eind   2018   zag   ik   op   Facebook   dat   er   in   Hilvarenbeek   een   evenement gehouden   was   onder   de   naam   D’n   Bikse   Triathlon.   Bijzonder   was ook   dat   Floor   Bols,   een   arts   die   ik   ken   uit   mijn   tijd   in   de   Hazelaar,   in de   organisatie   zat.   Bij   de   Bikse   Triathlon   moet   er   eerst   een   afstand gezwommen   worden   waarna   er   op   de   wielrenfiets   gestapt   wordt. Tenslotte   mag   je   ook   nog   gaan   hardlopen.   De   “Triathlon”,   de   sport waarbij   je   al   deze   onderdelen   moet   beheersen.   Deze   tak   van   sport ken   ik   vanzelfsprekend   al   wel   maar   ik   heb   het   nog   nooit   in   het   echt gezien.   Na   contact   met   Floor   Bols   gaf   ik   haar   te   kennen   dit   jaar aandacht   te   willen   schenken   aan   D’n   Bikse   Triathlon.   Dit   aanbod was   voor   haar   natuurlijk   zeer   welkom   en   zodoende   ben   ik   in   deze 2019   editie   aanwezig   om   verslag   te   doen   op   Sport   Motions   en   een sfeerimpressie voor de organisatoren te maken. D’n   Bikse   Triathlon   klinkt   dan   weliswaar   als   erg   zwaar   in   de   oren   maar   het   mooie   van   dit   evenement   is   dat   het   laagdrempelig   is.   Dat   betekent   dat   in principe   iedereen   er   aan   mee   kan   en   mag   doen.   Om   het   nog   toegankelijker   te   maken   is   er   zelfs   de   mogelijkheid   om   als   trio   mee   te   doen   waarbij   er iemand   gaat   zwemmen   waarna   de   ander   gaat   fietsen   en   de   derde   persoon   gaat   hardlopen.   Dat   maakt   het   iets   makkelijker   om   aan   dit   evenement mee   te   doen.   Maar   het   is   én   blijft   een   behoorlijk   pittige   onderneming.   Om   het   nog   wat   zwaarder   te   maken   is   het   vandaag   erg   slecht   weer.   Het   is koud   en   het   regent   flink.   Nadat   ik   me   gemeld   heb   bij   Floor   Bols   loop   ik het   programma   door   en   maak   ik   kennis   met   Mary-Lou   van   Spreuwel die   ook   komt   fotograferen.   Vanwege   het   weer   is   het   ook   voor   ons   een stuk   moeilijker   om   de   taken   te   verdelen.   Ik   probeer   vandaag   een   zo gevarieerd    mogelijk    beeld    te    verkrijgen.    En    ook    de    mensen    van    de organisatie   en   de   vrijwilligers   zijn   wat   dat   betreft   niet   veilig.   Floor   heeft verzocht   om   ook   hen   in   beeld   te   brengen   dus   dat   gaan   we   ook   doen. Er    wordt    vandaag in    7    series    gestart beginnend   met   de S  c  h  o  l  e  n  c  o  m  p  e  t  i  t  i  e    die        een        1/32e triathlon          doen. Daarna      komt      er een   groep   die   een   1/16e   uitvoering   doen.   Een   viertal   series   van   de   1/8e   triathlon   volgen   daarna en   deze   dag   wordt   afgesloten   met   een   Trio-   en   Bedrijventriathlon.   Voor   de   start   van   iedere wedstrijd   is   er   een   briefing   voor   alle   deelnemers.   Als   alle   vrijwilligers   op   hun   plek   zijn   wordt   het startschot   gegeven   voor   de   Scholencompetitie.   In   het   zwembad   is   het   behoorlijk   druk   met toeschouwers.   Het   is   er   ook   bijzonder   warm.   Mijn   camera’s   moeten   er   even   van   acclimatiseren maar   het   duurt   niet   lang   of   de   eerste   plaatjes   zijn   een   feit.   Ik   probeer   afwisselend   in   het zwembad   en   buiten   foto’s   te   maken   maar   dat   valt   niet   mee.   Het   is   steeds   wisselen   van   warm naar   koud   en   dat   merk   ik   zelf   ook.   In   het   zwembad   loopt   het   zweet   al   snel   over   mijn   gezicht terwijl   ik   buiten   weer   meteen   afgekoeld   wordt   door   de   regen   die   met   bakken   uit   de   hemel komt.   Desondanks   zijn   er   ook   buiten   flink   wat   toeschouwers   die   de   regen   met   behulp   van paraplu’s    trotseren.    De    wedstrijden    volgen    elkaar    in    snel    tempo    op    en    het    blijkt    voor    mij onmogelijk   te   zijn   om   alle   deelnemers   in   beeld   te   krijgen.   Nadat   ik   in   mijn   ogen   voldoende foto’s   in   het   zwembad   heb   gemaakt   blijf   ik   dan   toch   maar   buiten.   In   het   “Parc   Fermé”,   waar   de   zwemmers   zich   omkleden   om   te   gaan   fietsen,   kan   ik ook   de   nodige   plaatjes   maken.   Ik   laat   me   net   als   de   sporters   niet   tegenhouden   door   de   regen.   Sommigen   waarderen   dat   ten   zeerste   en   poseren zelfs   of   steken   even   een   duim   op.   Maar   als   er   iemand   een   pluim   verdiend   zijn   het   de   deelnemers   zelf,   die   in   weer   en   wind   hun   wedstrijd voortzetten.   Dat   geld   ook   voor   de   toeschouwers   maar   met   name   voor alle   vrijwilligers   die   hier   bij   D’n   Bikse   Triathlon   hun   “werk”   verrichten.   Ik zie   het   iedere   keer   weer.   Bij   ieder   evenement   dat   ik   bezoek.   Zoiets   is onmogelijk    om    te    organiseren    zonder    hun    hulp.    Vandaag    hier    in Hilvarenbeek   is   dat   niet   anders.   Het   verdiend   zelfs   een   nóg   grotere waardering   dat   zij   hier   in   deze   erbarmelijke   omstandigheden   staan. Ondertussen   ben   ik   zelf   ook   al   aardig   verkleumd   door   diezelfde   regen. Omdat   ik   niet   meer   naar   het   zwembad   ga   kies   ik   er   toch   voor   om   een regenjas   aan   te   trekken   zodat   het   niet   nóg   moeilijker   wordt.   Omdat   het constant   geregend   heeft   ben   ik   toch   een   beetje   in   de   buurt   gebleven van   de   gebouwen   op   het   sportcomplex.   Betekent   wel   dat   ik   nog   geen échte   actiefoto’s   heb   van   het   fietsen   en   hardlopen.   Terwijl   de   dames   en heren   van   de   sessies   in   de   1/8e   triathlon   af   en   aan   komen   in   het   Parc Fermé   zie   je   duidelijk   aan   de   gezichten   onder   welke   omstandigheden zij   hier   bezig   zijn.   Het   geeft   je   alleen   maar   meer   respect   voor   hun   prestaties.   Ongeacht   welke   tijd   ze   ook   gaan   volbrengen.   Ik   doe   toch   een   poging om   van   het   complex   af   te   gaan   om   zodoende   in   de   omtrek   betere   actiefoto’s   te   kunnen   maken.   En   op   deze   manier   zie   ik   ook   nog   wat   andere vrijwilligers   die   ik   eeuwige   roem   kan   verschaffen.   In   de   nabij   gelegen   woonwijk   kan   ik   de   fietsers   op   de   korrel   nemen.   Ondertussen   regent   het vrolijk   verder.   De   uitdrukkingen   op   de   gezichten   zegt   genoeg.   Hoewel   er bij   een   enkeling   toch   een   lach   af   kan   als   ze   zien   dat   de   fotograaf   ze   in beeld   neemt.   Met   deze   actiefoto’s   krijg   je   toch   weer   een   heel   andere sfeerimpressie   in   mijn   ogen.   Als   het   weer   beter   was   geweest   was   dit natuurlijk   nog   veel   meer   het   geval.   Maar   als   er   iets   is   waar   je   geen invloed   op   hebt   is   dat   het   weer   wel.   De   sporters   doen   hun   uiterste   best om   een   dusdanige   inspanning   te   leveren   zodat   ze   nog   enigszins   warm blijven   onder   deze   omstandigheden.   Het   grote   gevaar   met   dit   weer   is natuurlijk   de   onderkoeling.   Iets   waarvoor   de   organisatie   overigens   van tevoren   heeft   gewaarschuwd.   Dit   laat   tevens   zien   dat   de   organisatie   van D’n   Bikse   Triathlon   de   zaken   goed   geregeld   heeft.   Ook   bij   alle   kruisingen staan   vrijwilligers   om   de   deelnemers   de   route   te   wijzen   en   het   verkeer dat   er   eventueel   aan   komt   tegen   te   houden.   Alle   vrijwilligers   zijn   ook herkenbaar   aan   hun   gele   hesje.   Datzelfde   hesje   dragen   de   fotografen overigens   ook.   En   net   als   alle   andere   vrijwilligers   hebben   ook   wij   een   lunchpakket   gekregen.   Top   geregeld!   Je   zou   denken   dat   de   vrijwilligers   met   dit weer   er   een   beetje   de   pest   in   hebben.   Maar   het   valt   me   werkelijk   op   dat   deze   allemaal   bijzonder   vriendelijk   en   goedlachs   zijn.   Dat   nodigt   ook   uit   tot een   klein   praatje   tussendoor   op   een   moment   dat   het   kan.   Die   zijn   vaak   van   korte   duur   omdat het   regelen   van   het   verkeer   en   deelnemers   belangrijker   is.   En   zo   hoort   dat   ook.   Als   ik   de nodige   foto’s   van   het   fietsen   heb   gemaakt   besluit   ik   om   wat   verder   het   parcours   op   te   gaan richting   de   Tilburgseweg.   Daar   zijn   de   deelnemers   van   de   laatste   serie   1/8   triathlon   bezig   met hun   loop.   Ook   de   Trio-   en   Bedrijventriathlon   zijn   dan   nog   steeds   onderweg.   De   regen   is onophoudelijk   blijven   vallen   en   de   meeste   deelnemers   zijn   doorweekt.   Ik   vraag   me   af   of   het eigenlijk   al   een   keer   droog   geweest   is   deze   dag.   De   dames   en   heren   komen   één   voor   één richting   mijn   camera   gelopen.   Vrijwel   iedereen   komt   met   vertrokken   gezicht   aanlopen.   Totdat ze   mij   zien   en   de   vrijwilliger   achter   mij   horen   roepen   dat   ze   even   moeten   lachen.   Sommigen hebben   er   nog   wel   de   energie   voor,   anderen   niet   echt.   Begrijpelijk.   Het   is   normaal   al   een   hele opgave   om   dit   te   doen   laat   staan   met   deze   weersomstandigheden.   Als   de   laatste   lopers   bezig zijn   aan   hun   laatste   kilometers   hardlopen   ga   ik   terug   richting   finish.   Daar   wacht   ik   samen   met Mary-Lou   en   Floor   op   de   laatste   binnenkomers.   Veel   deelnemers   maken   er   gebruik   van   om zich   bij   de   laatste   meters   bij   hun   teamleden   te   voegen   en   zo   als   drietal   over   de   finish   te komen.   Ook   dat   levert   weer   lachende   gezichten   op   ondanks   alle   vermoeidheid,   nattigheid   en verkleuming.   Als   fotograaf   heb   je   echter   geen   flauw   idee   wie   er   nu   het   snelst   is.   Voor   mij persoonlijk   is   dat   ook   niet   zo   belangrijk.   Voor   mij   zijn   het   allemaal   winnaars.   Ik   sport   zelf   ook. Ik   doe   aan   hardlopen   en   wielrennen   dus   ik   zou   goed   aan   deze   triathlon   mee   kunnen   doen. Mijn     zwemmen     is wat   minder   goed   maar   dat   hoeft   voor   dit   laagdrempelig   evenement   geen probleem   te   zijn.   Ook   Floor   Bols   attendeert   mij   hier   op.   Het   zet   me   zelfs even   aan   het   denken.   Maar   goed,   ik   zal   dan   een   keuze   moeten   maken om   óf   deelnemer   óf   fotograaf   te   zijn.   Ik   heb   een   jaar   de   tijd   om   er   over na   te   denken.   De   kans   is   echter   groot   dat   ik   toch   de   fotograaf   zal   zijn mocht   de   organisatie   mij   weer   willen   uitnodigen   in   2020.   De   deelnemers druppelen   binnen   en   sommigen   moeten   eerst   even   bijkomen   van   de inspanning.   Het   is   dan   inmiddels   nog   even   wat   harder   gaan   regenen. Alsof   er   nog   niet   genoeg   gevallen   is   vandaag.   Het   maakt   het   volbrengen van   deze   triathlon   alleen   maar   knapper.   De   persoon   die   ik   toch   ook   in mijn   verslag   wil   benoemen   is   de   omroeper.   De   dag   begon   vrij   makkelijk voor   hem   omdat   hij   vooral   verslag   deed   vanuit   het   zwembad   gedurende de    series    die    daar    van    start    gingen.    Later    is    hij    echter    naar    buiten gegaan.   En   of   het   nu   hard   of   zacht   regende,   hij   bleef   volharden   in   het geven   van   zijn   wedstrijdverslag.   Zonder   overkapping,   zonder   paraplu. Enkel    met    zijn    petje    op.    Ik    heb    hem    dat    ook    persoonlijk    gezegd    en aangegeven   dat   vaak   vergeten   wordt   hoe   belangrijk   vrijwilligers   zijn   en mensen   zoals   hij.   Daarom   ook   langs   deze   weg   nog   een   keer:   “Je   bent   een topper   Arjen   van   Wifferen“!   Als   uiteindelijk   de   allerlaatste   deelnemers over   de   finish   zijn   gekomen   verzameld   iedereen   zich   in   de   kantine   van het   sportcomplex   om   daar   te   wachten   op   de   laatste   prijsuitreikingen   van de   dag.   Tussendoor   zijn   er   al   een   aantal   huldigingen   geweest   maar   deze heb   ik   niet   mee   kunnen   nemen   vanwege   het   drukke   programma.   Ik   zorg er   nu   dus   voor   dat   ik   deze   nog   wel   mee   kan   nemen.   Een   half   uurtje geduld   kan   er   vandaag   wel   bij.   We   staan   hier   nu   immers   droog.   Ik   heb even   de   tijd   om   mijn   apparatuur   wat   te   drogen   en   schoon   te   poetsen.   Als de   huldigingen   plaats   gaan   vinden   sta   ik   zoals   het   hoort   samen   met   collega-fotograaf   Mary-Lou   voor   het   podium.   De   3   eerste   dames   en   heren   van de   1/8   triathlon   komen   om   de   beurt   op   het   ereschavot   te   staan   om   hun   bekers   en   bloemen   in   ontvangst   te   nemen.   Daarna   volgen   nog   de   Trio-   en Bedrijventriathlon   huldigingen.   Daarna   worden   wij   als   fotografen   nog   in   de   schijnwerpers   gezet   en   ontvangen   ook   een   bloemetje   namens   de organisatie   onder   luid   applaus   van   de   aanwezigen.   Hartelijk   dank   daarvoor.   Er   zijn   helaas   (lees:   gelukkig)   geen   foto’s   van   deze   gebeurtenis beschikbaar.   Mocht   dat   wel   het   geval   zijn,   deze   toesturen   mag.   De organisatie   heeft   daarna   het   verzoek   aan   de   aanwezigen   om   na   te denken   of   er   mensen   zijn   die   volgend   jaar   mee   in   de   organisatie   willen komen.   Er   nemen   3   leden   afscheid   dus   alle   hulp   is   welkom.   Mocht iemand   zich   geroepen   voelen   meld   je   dan   bij   de   organisatie   van   D’n Bikse   Triathlon.   Als   laatste   word   aandacht   gevraagd   om   alle   vrijwilligers die    deze    dag    actief    zijn    geweest    te    bedanken.    Een    oorverdovend applaus   weerklinkt   van   de   aanwezigen   door   de   kantine.   En   dat   is   meer dan   terecht.   Hulde   aan   alle   vrijwilligers   en   de   organisatie   van   D’n   Bikse Triathlon.   Jullie   hebben   door   weer   en   wind   een   prachtig   evenement mogelijk   gemaakt.   Dat   geld   vanzelfsprekend   ook   voor   iedereen   die   aan het   evenement   heeft   deelgenomen.   Jullie   hebben   allemaal,   stuk   voor stuk,   een   topprestatie   neergezet.   Ik   verheug   me   eerlijk   gezegd   al   op   de 2020   editie   mocht   die   er   komen.   Alleen   hoop   ik   dan   wel   op   wat   beter weer   zodat   ik   een   mooiere   impressie   in   beeld   kan   maken.   In   de   fotogalerie   staan   toch   een   350   foto’s   van   deze   dag.   Een   mengeling   van   beelden   met zwemmers,   fietsers,   hardlopers,   organisatoren,   vrijwilligers   en   toeschouwers.   Mocht   je   een   foto(‘s)   van   jezelf   tegen   komen   schroom   dan   niet   om   mij een email te sturen om die op te vragen. Wellicht tot volgend jaar!